Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec (spr.) Sędzia NSA Cezary Pryca sędzia del. WSA Dorota Dąbek Protokolant Beata Kołosowska po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 września 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 571/15 w sprawie ze skargi A. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty dofinansowania przypadającej do zwrotu 1. uchyla zaskarżony wyrok, 2. uchyla zaskarżoną decyzję, 3. zasądza od Ministra Inwestycji i Rozwoju na rzecz A. 20.233 (dwadzieścia tysięcy dwieście trzydzieści trzy) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrokiem z dnia 2 września 2015 r., sygn. akt V SA/Wa 571/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] listopada 2014r. w przedmiocie określenia kwoty dofinansowania przypadającej do zwrotu.
Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji wskazał, że w dniu [...] marca 2009r. A. (dalej również: [...], Beneficjent), złożyło - w odpowiedzi na konkurs nr [...] "[...]" - wniosek o dofinansowanie.
W dniu [...] kwietnia 2010 r. z A. została podpisana umowa o dofinansowanie projektu pn. "[...]".
Na podstawie porozumienia z dnia [...] lipca 2011 r. zawartego pomiędzy Ministrem Edukacji Narodowej a Ośrodkiem Rozwoju Edukacji nadzór nad projektem przejął ten Ośrodek (dalej: Instytucja Pośrednicząca II stopnia).
A. zaangażował do realizacji zadań w Projekcie część własnych pracowników, zawierając z nimi dodatkowe umowy o pracę.
W dniu [...] lipca 2011 r. w siedzibie skarżącego odbyła się kontrola Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (dalej: ETO), który stwierdził, że wynagrodzenia wypłacane ze środków UE pracownikom realizującym projekt zostały wyliczone z wykorzystaniem wyższych stawek niż stawki zastosowane w umowach o pracę zawartych z tymi pracownikami poza projektem, co doprowadziło do zawyżenia kosztów osobowych w projekcie. ETO stwierdził, że zastosowanie wyższych stawek godzinowych jest nieuzasadnione. Zakwestionowano umowy 9 zatrudnionych w Projekcie pracowników skarżącego i jedną umowę osoby niezatrudnionej w A. w ramach statutowej działalności.
W ramach ponownego rozpatrzenia sprawy przez organ I instancji (po uchyleniu przez organ odwoławczy decyzji z dnia [...] czerwca 2013 r.) została wydana decyzja z dnia [...] czerwca 2014 r., którą określono przypadającą do zwrotu kwotę dofinansowania w wysokości 597.501,83 zł wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia przekazania środków.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Minister Infrastruktury i Rozwoju (jako Instytucja Zarządzająca; dalej również: IZ) decyzją z dnia [...] listopada 2014 r. uchylił w całości decyzję z dnia [...] czerwca 2014 r. i orzekł zwrot kwoty 382.125,44 zł wraz z odsetkami - podając poszczególne kwoty i daty od których od tych kwot liczono odsetki - z wyłączeniem odsetek od dnia 10 października 2013 r. do dnia 2 lipca 2014 r. oraz od dnia 25 września 2014 r. do dnia doręczenia decyzji IZ.
IZ zgodziła się z Instytucją Pośredniczącą II stopnia, że A. - powołany na podstawie przepisów art. 12 ust. 8 lit. i ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. Nr 91, poz. 578 ze zm.) - jest jednostką organizacyjną powiatu, przepisy ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 1202 ze zm.; dalej: u.p.s.) mają zaś zastosowanie do wszystkich pracowników samorządowych. IZ podzieliła także stanowisko odnośnie nieprawidłowego przeprowadzenia naboru pracowników projektu wobec braku właściwego upublicznienia naboru, a tym samym niezastosowania art. 13 u.p.s. Minister Infrastruktury i Rozwoju zwrócił również uwagę na brak regulaminu wynagradzania obowiązującego w dniu rozpoczęcia naboru pracowników do projektu. W celu oszacowania kwalifikowalnej kwoty wynagrodzenia poszczególnych pracowników Beneficjenta, IZ wykorzystała mechanizm polegający na przypisaniu stanowiskom w Projekcie adekwatnych stanowisk wskazanych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 marca 2009 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych (Dz. U. 2014 r., poz. 1786) wraz z odpowiednim ich zaszeregowaniem. Na podstawie zał. nr 2 do Zarządzenia nr [...] Dyrektora A. z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie regulaminu wynagradzania pracowników samorządowych zatrudnionych w A., IZ ustaliła maksymalną kwotę w złotych dla poszczególnych kategorii zaszeregowania, najbliższych do pełnionych przez te osoby funkcji w Projekcie. Przyjęto stawki maksymalne określone w regulaminie wynagradzania, co było najbardziej korzystne dla Beneficjenta, a jednocześnie zgodne z rozporządzeniem. IZ przeliczyła, przy użyciu kalkulatora wynagrodzeń ze strony wynagrodzenia.pl, maksymalne stawki brutto z regulaminu do wysokości wraz z pochodnymi. Wykonano to odnośnie 8 pracowników Projektu. Łącznie za niekwalifikowalną uznano część wynagrodzeń tych pracowników w kwocie 247.111,88 zł. W tej części wynagrodzenia uznano za niezgodne z rozporządzeniem w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych. Minister stwierdził, że naruszenie rozporządzenia stanowi jednocześnie naruszenie podrozdziału 3.1 pkt 1 lit. b) i g) Wytycznych a także procedur z art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. 2013 poz. 885 ze zm.; dalej: u.f.p.). Wobec tego zachodziła przesłanka do żądania zwrotu środków określona w art. 207 ust. 1 pkt 2 u.f.p.