Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Korycińska Sędzia NSA Gabriela Jyż (spr.) Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Protokolant Elżbieta Jabłońska-Gorzelak po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 24 maja 2012 r. sygn. akt VII SA/Wa 543/12 w sprawie ze skargi J. R. na decyzję Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie nadania uprawnień budowlanych oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem objętym skargą kasacyjną oddalił skargę J. R. na decyzję Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa z dnia [...] kwietnia 2010 r. w przedmiocie dopuszczenia do egzaminu na uprawnienia budowlane.
Stan sprawy przyjęty przez Sąd I instancji przedstawiał się następująco:
skarżący wystąpił do Okręgowej Komisji Kwalifikacyjnej Podlaskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa o nadanie mu uprawnień budowlanych do projektowanie i kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności konstrukcyjno - budowlanej.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2010 r. organ odmówił skarżącemu nadania uprawnień we wnioskowanym zakresie, podnosząc, że będąc związanym zakresem wniosku organ mógł go uwzględnić jedynie w przypadku spełniania przez skarżącego warunków do nadania uprawnień budowlanych do kierowania i projektowania. Pomimo spełnienia przez skarżącego przesłanki do dopuszczenia do egzaminu w zakresie kierowania robotami budowlanymi to nie spełniał on przesłanki w zakresie nadania mu uprawnień do projektowania. Taki stan sprawy obligował organ do negatywnego rozpoznania wniosku w całości.
Objętą skargą decyzją Krajowa Komisja Kwalifikacyjna Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa uchyliła decyzję organu I instancji w części odmawiającej skarżącemu nadania uprawnień do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń i orzekła w tym zakresie dopuszczając skarżącego do egzaminu na uprawnienia budowlane do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności konstrukcyjno - budowlanej. W odniesieniu do nadania skarżącemu uprawnień do projektowania bez ograniczeń w specjalności konstrukcyjno - budowlanej organ odwoławczy wskazał, że skarżący nie uzyskał wcześniej uprawnień do projektowania w zakresie ograniczonym w specjalności konstrukcyjno - budowlanej, a jedynie posiadał uprawnienia w specjalności architektonicznej, które nie są tożsame ze specjalnością konstrukcyjno - budowlaną. Organ wskazał również, że skarżący w odniesieniu do tej części wniosku nie mógł skorzystać z art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U z 2006 r., Nr 156, poz. 1118 ze zm., dalej: "prawo budowlane") i musi odbyć oraz w sposób prawidłowy udokumentować praktykę przy sporządzaniu projektów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. po rozpoznaniu wywiedzionej od tej decyzji skargi, wyrokiem z dnia 17 września 2010 r. uchylił tę decyzję stwierdzając, że naruszała ona art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 267, dalej: "k.p.a."), albowiem uchylając rozstrzygnięcie organu I instancji i rozstrzygając sprawę w części przez dopuszczenie skarżącego do egzaminu na uprawnienia budowlane do kierowania robotami budowlanymi organ odwoławczy nie rozstrzygnął sprawy w zakresie dotyczącym nadania uprawnień budowlanych do projektowania mimo, że decyzja organu I instancji rozstrzygała o obu uprawnieniach i była kwestionowana przez skarżącego w całości. Wyrok ten, mocą wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lutego 2012 r., sygn. akt II GSK 1531/10, został uchylony zaś sprawa została przekazana Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania. W motywach wyroku Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że organ odwoławczy nie jest zobowiązany do stwierdzenia w sentencji decyzji, iż w pozostałej części utrzymuje zaskarżoną decyzję w mocy. Sytuacja prawna strony jest zatem określona decyzją organu odwoławczego w części, w której uchylił on zaskarżoną decyzję i w tym zakresie orzekł co do istoty sprawy oraz decyzją organu I instancji w części nieuchylonej przez organ odwoławczy. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w tej sprawie organ odwoławczy w sposób niebudzący wątpliwości oznaczył, w jakim zakresie uchylił zaskarżoną decyzję i orzekł w tym zakresie co do istoty sprawy. W pozostałej, nieuchylonej części decyzja organu I instancji będzie nadal obowiązywała.