Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska- Kuraszkiewicz (spr.) Protokolant Konrad Piasecki po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. H. L. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. z dnia 23 sierpnia 2012 r. sygn. akt II SA/Sz 377/12 w sprawie ze skargi A. H. L. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie zgody na lokalizację obiektu w pasie drogowym oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Sz. wyrokiem z dnia 23 sierpnia 2012 r., sygn. akt II SA/Sz 377/12, oddalił skargę A. H.L. A. (dalej: wnioskodawca, skarżący) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Sz. (w skrócie: SKO) z dnia [...] marca 2011 r., w przedmiocie zgody na lokalizację obiektu w pasie drogowym.
Sąd I instancji przyjął za podstawę następujące okoliczności faktyczne.
A. H.L. A. złożył wniosek o wyrażenie zgody na umieszczenie obiektu niezwiązanego z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego: nośnik reklamowy w formacie "AO" umieszczony na słupie oświetlenia ulicznego w pasie drogowym drogi powiatowej - ul. J. M. - nieruchomość oznaczona w ewidencji gruntów jako działka nr geodezyjny 18/2- obręb [...] w Sz. (lokalizacja nr [...]).
Decyzją z dnia [...] lutego 2011 r., działający z upoważnienia Prezydenta Miasta Sz. - Zastępca Dyrektora do Spraw Infrastruktury Drogowej Zarządu Dróg i Transportu Miejskiego w Sz. (dalej też: zarządca drogi) odmówił wyrażenia zgody na umieszczenie omawianego nośnika reklamowego w pasie drogowym. Uzasadniając swoją decyzję, powołał się na art. 39 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm., dalej: "u.d.p."). Wyjaśnił, iż zasadą jest zakaz lokalizowania w pasie drogowym urządzeń i obiektów, które mogą powodować zagrożenia, o jakich mowa w przepisach. Warunkiem odstąpienia od tego zakazu jest wystąpienie szczególnie uzasadnionych okoliczności, a w niniejszej sprawie nie wskazano na istnienie takowych. Po dokładnej analizie dokumentów załączonych do wniosku, m.in. mapki sytuacyjno - wysokościowej w skali 1:500, jak również po przeprowadzeniu oględzin zarządca drogi ustalił, iż wnioskowana reklama usytuowana byłaby na odcinku drogi o dopuszczalnej prędkości 50 km/h. Wskazał nadto, że reklama umieszczona byłaby na słupie oświetlenia ulicznego w odległości ok. 3 m od zewnętrznej krawędzi jezdni. Słupy oświetlenia ulicznego zaś tworzą swoistą rezerwę dla lokalizacji znaków drogowych. Tym samym trwałe nośniki reklamowe na słupach oświetleniowych prowadzą do ograniczania miejsc dla potencjalnych znaków drogowych, wprowadzając chaos oraz nieczytelność organizacji ruchu w mieście. Mając na uwadze tę sytuację oraz napływającą coraz większą liczbę wniosków dotyczących lokalizacji reklam, zarządca drogi, chcąc się wywiązać z nałożonych obowiązków przyjął politykę ograniczania ilości reklam na terenie Sz.
Ponadto duża koncentracja nośników reklamowych na krótkim odcinku drogi wpłynie negatywnie na koncentrację uczestników ruchu drogowego. Reklama umieszczona w żądanym miejscu może doprowadzić do odwrócenia reklamy, a co za tym idzie do niezauważenia rowerzysty lub pieszego poruszającego się po ścieżce rowerowej (przejściu dla pieszych) lub się do niej zbliżającego. Taka sytuacja powoduje poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa i życia uczestników ruchu drogowego.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Sz. rozpatrując odwołanie skarżącego decyzją z dnia [...] marca 2011 r., utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ podzielił argument, że istotnie zarządca drogi dopuścił się przewlekłości postępowania, jednakże należy mieć na uwadze, iż w tym czasie skarżący zainicjował około 1000 postępowań administracyjnych, składając w jednym czasie taką ilość wniosków. Ustosunkowując się do zarzutu prowadzenia postępowania i przywołania opinii Wydziału Gospodarki Komunalnej i Ochrony Urzędu Miasta Sz. oraz Komendanta Miejskiego Policji w Sz. w sposób generalny, SKO podniosło, że organ I instancji każdą sprawę rozpatrywał indywidualnie, mając na uwadze przede wszystkim bezpieczeństwo ruchu oraz fakt, iż lokalizacja w pasie drogowym obiektów niezwiązanych z gospodarką drogową ma charakter wyjątkowy i tymczasowy.