Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal (spr.) Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia del. WSA Inga Gołowska Protokolant asystent sędziego Monika Tutak - Rutkowska po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. S.A. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 maja 2013 r. sygn. akt VI SA/Wa 2483/12 w sprawie ze skargi T. S.A. w W. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji w zakresie zakładów wzajemnych 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od T. S.A. w W. na rzecz Ministra Finansów kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 maja 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę T. S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji cofającej zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie zakładów bukmacherskich (sygn. akt VI SA/Wa 2483/12).
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy.
Minister Finansów decyzją z dnia [...] października 2011 r. cofnął spółce T. zezwolenie z dnia 22 listopada 2006 r. w części dotyczącej punktu przyjmowania zakładów wzajemnych znajdującego się w W., przy A., w związku z rażącym naruszeniem prawa, a następnie decyzją z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...]utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję.
W dniu 6 lipca 2012 r. spółka złożyła skargę na decyzję z dnia [...] czerwca 2012 r. Równocześnie, działając na podstawie art. 239 f § 1 pkt 1 w zw. z art. 33d § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej także jako: O.p.) złożyła do Ministra Finansów wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Postanowieniem z dnia [...] lipca 2012 r. Minister Finansów odmówił wstrzymania wykonania ww. decyzji.
Następnie postanowieniem z dnia [...] października 2012 r. organ utrzymał w mocy swoje wcześniejsze rozstrzygnięcie. W ocenie Ministra, z powołanego przez Spółkę art. 239 f O.p. jednoznacznie wynika, iż instytucja w nim przewidziana ma zastosowanie do decyzji wymiarowych, określających wysokość zobowiązania podatkowego. Wniosek taki wypływa wprost ze wskazania, iż wstrzymanie wykonania decyzji ostatecznej, o którym mowa w powołanym przepisie, może nastąpić po przyjęciu zabezpieczenia wykonania zobowiązania wynikającego z decyzji wraz z odsetkami za zwłokę.
Organ podkreślił, że przyjęcie zabezpieczenia wykonania zobowiązania określone w art. 33d-33g Ordynacji podatkowej i przyjęcie tegoż zabezpieczenia w trybie art. 239f § 1 w zw. z art. 33d- 33g O.p, to w istocie dwie odrębne instytucje prawne. Mimo cech wspólnych obu wskazanych trybów, (tożsame dopuszczalne formy zabezpieczenia, forma orzeczenia w tym przedmiocie, zbliżone funkcje i cele obu trybów), inny jest ich przedmiot (zabezpieczenie decyzji o zabezpieczeniu, dotyczącej przewidywanej, przyszłej kwoty zobowiązania podatkowego z jednej strony oraz zabezpieczenie wykonania zobowiązania określonego w ostatecznej decyzji wymiarowej z drugiej) i inny etap postępowania, na którym podejmowane są rozstrzygnięcia w tym przedmiocie.
Minister Finansów stwierdził, że decyzja objęta wnioskiem o wstrzymanie wykonania nie dotyczy określenia wysokości zobowiązania podatkowego, lecz jej przedmiotem jest cofnięcie spółce zezwolenia na urządzanie zakładów wzajemnych w części. W myśl art. 239a O.p. decyzja nieostateczna nakładająca na stronę obowiązek podlegający wykonaniu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, nie podlega wykonaniu, chyba że decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Decyzja o cofnięciu zezwolenia hazardowego nie nakłada na stronę obowiązku podlegającego wykonaniu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, bowiem nie wskazuje ona wprost obowiązku zaprzestania określonej działalności, a jedynie cofa zezwolenie, tj. uprawnienie do jej prowadzenia. Zatem nie ma ona charakteru zobowiązującego. W konsekwencji wyłączone jest w tym zakresie stosowanie art. 239a oraz w konsekwencji art. 239f Ordynacji podatkowej. W ocenie organu taka decyzja nie podlega wykonaniu w trybie egzekucji administracyjnej.