Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Magdalena Bosakirska Sędzia NSA Gabriela Jyż (spr.) Sędzia del. WSA Zbigniew Czarnik Protokolant Monika Majak po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T-M. P. S.A. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 21 maja 2013 r. sygn. akt VI SA/Wa 301/13 w sprawie ze skargi P. T. C. S.A. w W. na decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od T-M. P. S.A. w W. na rzecz Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 21 maja 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę P. T. C. S.A. w W. na decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia [...] listopada 2012 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie kary pieniężnej w związku z używaniem urządzenia radiowego z wykorzystaniem częstotliwości cyfrowej linii radiowej bez wymaganego pozwolenia radiowego.
Stan sprawy przyjęty przez Sąd I instancji przedstawiał się następująco:
W dniu 17 lutego 2010 r. Prezes UKE wydał PTC, pozwolenie radiowe nr [...] na używanie radiowych urządzeń nadawczo-odbiorczych typu Mini-Link 23 E RAU1 produkcji ERICSSON, Szwecja pracujących w radiokomunikacji stałej cyfrowej linii radiowej na trasie Sz., ul. G. 2 - J., O., wykorzystujących częstotliwości z zakresu 22,386-23,394 GHz.
Pismem z dnia 25 czerwca 2010 r. W. S., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą W. S. Z. W. S. w Sz., zawiadomił Delegaturę UKE w O. o zakłóceniach w odbiorze sygnału satelitarnego Telewizji "N" w Sz.. W dniu 28 czerwca 2010 r. pracownicy Delegatury UKE w O., przeprowadzili kontrolę u zgłaszającego zakłócenia, w wyniku której ustalono występowanie zakłóceń w odbiorze sygnału satelitarnego Telewizji "N" w Sz., z uwagi na występowanie sygnału zakłócającego o napięciu 40 dBuV w zakresie częstotliwości 11,449 GHz. Ustalono, że sygnał zakłócający jest emitowany z anteny przesyłowej przy ul. G. 2 w Sz. zainstalowanej przez PTC. W dniu 28 czerwca 2010 r. przeprowadzona została również zdalna kontrola nadajnika, mająca na celu sprawdzenie zgodności jego pracy z warunkami pozwolenia radiowego. W trakcie kontroli zdalnej stwierdzono, że PTC używa urządzenie radiowe bez wymaganego, zgodnie z art. 143 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 ze zm., dalej: P.t.) pozwolenia.
Decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. Prezes UKE nakazał PTC wstrzymanie używania urządzenia radiowego na częstotliwości 11,449 GHz z obiektu w Sz. przy ul. G., od której to decyzji skarżąca nie złożyła wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
W wyniku wniosku skarżącej o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] lipca 2010 r., decyzją z dnia 9 marca 2011 r., Prezes UKE stwierdził nieważność decyzji z dnia 29 lipca 2010 r., z uwagi na wystąpienie przesłanki określonej w art. 156 § 1 pkt 5 k.p.a., tj. niewykonalności decyzji z dnia 29 lipca 2010 r. w dniu jej wydania i trwałego charakteru tej niewykonalności, albowiem w dniu wydania decyzji z dnia 29 lipca 2010 r. skarżąca nie używała już urządzenia radiowego na częstotliwości 11,449 GHz z obiektu w Sz. bez wymaganego pozwolenia radiowego.
Decyzją z dnia 18 lipca 2011 r., Prezes UKE nałożył na skarżącą spółkę karę pieniężną w związku z używaniem urządzenia radiowego i wykorzystywaniem częstotliwości bez wymaganego pozwolenia radiowego, o którym mowa w art. 143 P.t.
Rozpoznając wiosek skarżącej o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] lipca 2011 r., Prezes UKE decyzją z dnia [...] maja 2012 r., odmówił stwierdzenia nieważności swojej decyzji. Analizując spełnienie przesłanek stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 18 lipca 2011 r. organ stwierdził, że skarżąca we wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] lipca 2011 r. wskazała na art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., którego podstawą było wydanie rozstrzygnięcia z naruszeniem art. 210 ust. 1 i ust. 2 w zw. z art. 209 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 206 ust. 1 P.t. poprzez zastosowanie tych przepisów i nałożenie na ich podstawie kary pieniężnej pomimo, że uchybienia stwierdzone zostały przez Prezesa UKE w wyniku postępowania kontrolnego przeprowadzonego na podstawie art. 199 P.t. Organ stwierdził, że stan faktyczny ustalony podczas zdalnej kontroli przeprowadzonej w dniu 28 czerwca 2010 r. nie budził wątpliwości skarżącej. Bezsporne było również, że używała ona urządzenie radiowe emitujące sygnał radiowy na częstotliwości 11,449 GHz, bez wymaganych przepisami ustawy prawo telekomunikacyjne uprawnień. Posiadanie przez skarżącą pozwolenia radiowego z dnia 17 lutego 2010 r. na używanie radiowych urządzeń nadawczo-odbiorczych nie spełniało, bowiem wymogów z art. 143 ust. 1 P.t., gdyż zezwolenie dotyczyło wykorzystywania częstotliwości z zakresu 22,386-23,394 GHz, a nie częstotliwości 11,449 GHz, na której emitowany był sygnał radiowy z nadajnika zlokalizowanego w Sz. w dniu 28 czerwca 2010 r., wobec czego spełniona została przesłanka z art. 209 ust. 1 pkt 9 P.t., co było z kolei podstawą wydania decyzji z dnia 18 lipca 2011 r. Organ stwierdził, że decyzja w sprawie nałożenia kary pieniężnej nie została wydana z rażącym naruszeniem prawa, ani bez podstawy prawnej, co oznaczało brak przesłanek do stwierdzenia jej nieważności. Decyzja z dnia [...] lipca 2011 r. nie naruszała w ocenie organu przepisów o właściwości. Zgodnie z art. 210 ust. 1 P.t., organem właściwym do nałożenia kary pieniężnej, o której mowa w art. 209 ust. 1 P.t., jest Prezes UKE. Nie była też decyzją wydaną bez podstawy prawnej, gdyż kwestie nałożenia kary pieniężnej określone zostały w art. 209 i 210 P.t., które to przepisy stanowiły podstawę wydania decyzji w przedmiocie kary. Organ stwierdził ponadto, że decyzja nie dotyczyła sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną oraz została skierowana do skarżącej, czyli podmiotu będącego stroną w postępowaniu w sprawie nałożenia kary pieniężnej za wykorzystywanie częstotliwości bez wymaganego pozwolenia radiowego. Decyzja ta nie była niewykonalna w dniu jej wydania, jak również jej wykonanie nie wywołałoby czynu zagrożonego karą. Oceniając natomiast zaistnienie przesłanki z art. 156 § pkt 7 k.p.a., wady nieważności z mocy prawa organ wskazał, że przepisami szczególnymi w sprawie są przepisy ustawy prawo telekomunikacyjne, które nie przewidują sankcji nieważności decyzji w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej określonej w art. 209 ust. 1 P.t. W związku z tym, decyzja w sprawie kary nie była decyzją zawierającą wadę, powodującą jej nieważność z mocy przepisów szczególnych. W ocenie Prezesa UKE nieuprawniony był wniosek Spółki o niedopuszczalności wykorzystywania informacji uzyskanych w toku postępowania kontrolnego jako materiału dowodowego w postępowaniu, którego przedmiotem było nałożenie kary pieniężnej. Informacje znajdujące się w posiadaniu Prezesa UKE, a pochodzące z przeprowadzonych kontroli stanowiły ważne źródło danych o funkcjonowaniu rynku telekomunikacyjnego i o działalności podmiotów na tym rynku. Informacje te były pozyskiwane w sposób zgodny z prawem i były niezbędne dla realizacji przez Prezesa UKE jego ustawowych zadań.