Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Przegalińska Sędzia NSA Anna Robotowska (spr.) Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewic z Protokolant Karolina Mamcarz po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skarg kasacyjnych "N." S.A. w W. oraz Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 18 grudnia 2012 r., sygn. akt V SA/Wa 1682/12 w sprawie ze skargi C. Spółki z o.o. w W. (obecnie "N." S.A. w W.) na postanowienie Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia [...] maja 2012 r., nr [...] w przedmiocie stanowiska wierzyciela wobec zarzutów podniesionych w postępowaniu egzekucyjnym 1. uchyla zaskarżony wyrok w punkcie 1 i 3 i w tym zakresie przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.; 2. oddala skargę kasacyjną "N." S.A. w W.; 3. zasądza od "N." S.A. w W. na rzecz Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zaskarżonym wyrokiem, po rozpoznaniu sprawy ze skargi [...] na postanowienie Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia 14 maja 2012 r. w przedmiocie stanowiska wierzyciela, w punkcie 1 uchylił zaskarżone postanowienie w części utrzymującej w mocy postanowienie Prezesa UKE z dnia 18 stycznia 2012 r. w zakresie punktu II, w punkcie drugim w pozostałej części skargę oddalił, a w punkcie 3 zasądził od Prezesa UKE na rzecz skarżącej 150 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania.
I
Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia.
W dniu 21 listopada 2011 r. Prezes UKE wystawił tytuł wykonawczy za zobowiązania skarżącej z tytułu opłaty za III i VI kwartał 2006 r. za prawo do wykorzystywania częstotliwości.
Zobowiązany wniósł zarzuty w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej, podnosząc, że tytuł wykonawczy nie spełnia wymogu określonego w art. 27 § 1 pkt 3, 5 i 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r., Nr 229, poz. 1954 ze zm., dalej: ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji lub u.p.e.a.) poprzez brak wskazania treści podlegającego egzekucji obowiązku, podstawy prawnej tego obowiązku oraz stwierdzenia, że obowiązek jest wymagalny, pierwszeństwa zaspokojenia należności pieniężnej w sytuacji, kiedy należność korzysta z tego prawa i prawo to nie wynika z zabezpieczenia należności pieniężnej oraz podstawy prawnej prowadzenia egzekucji administracyjnej. Zarzucono również, że wierzyciel nie doręczył zobowiązanemu uprzednio upomnienia, a także, określił egzekwowany obowiązek niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia, będącego podstawą wystawionego tytułu wykonawczego. Podniesiono także zarzut nieistnienia obowiązku.
Postanowieniem z dnia 18 stycznia 2012 r. wierzyciel - Prezes UKE, uznał za nieuzasadnione podniesione zarzuty, za wyjątkiem zarzutu obejmującego nieistnienia obowiązku, który uznano za niedopuszczalny. Po rozpoznaniu wniosku spółki o ponowne rozpatrzenie sprawy, Prezes UKE postanowieniem z 14 maja 2012 r. utrzymał w mocy własne postanowienie.
Sąd I instancji rozpoznając skargę uznał, że jest ona częściowo uzasadniona, ponieważ zaskarżone postanowienie wydano z naruszeniem art. 34 § 1a u.p.e.a. Przed odniesieniem się do tej kwestii wskazał, że egzekwowane od skarżącej należności to zaległe opłaty (I-IV kwartał 2006 r.) za używanie częstotliwości zgodnie z udzielonym pozwoleniem radiowym. W pozwolenia tym wskazano, że za używanie częstotliwości należy uiszczać opłaty. Obowiązek dokonywania opłat wynika z art. 185 ust. 3 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 ze zm.; dalej: prawo telekomunikacyjne), który stanowi, że podmiot nieposiadający rezerwacji częstotliwości, który uzyskał prawo do wykorzystywania częstotliwości w pozwoleniu radiowym, jest zobowiązany uiszczać roczne opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością. Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 8 lutego 2005 r. w sprawie rocznych opłat za prawo do dysponowania częstotliwością (dalej: rozporządzenia z 8 lutego 2005 r.), do ustalenia wysokości opłaty w poszczególnych służbach radiokomunikacyjnych przyjmuje się warunki wykorzystywania częstotliwości oraz dane dotyczące lokalizacji stacji nadawczych lub nadawczo-odbiorczych lub dane dotyczące obszaru, na którym mogą być wykorzystywane częstotliwości, określone w decyzji przyznającej prawo do dysponowania częstotliwością lub jej wykorzystywania, przy czym wysokość opłat nie może przekroczyć limitów określonych w Prawie telekomunikacyjnym. Ustalenie wysokości rocznej opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością na podstawie określonego pozwolenia radiowego, jest zatem możliwe wyłącznie na podstawie wydanego pozwolenia radiowego oraz treści właściwych przepisów rozporządzenia.