Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz (spr.) Sędzia del. WSA Dorota Pędziwilk-Moskal Protokolant Marcin Chojnacki po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Ministra Infrastruktury od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 25 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 1254/10 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie zastosowania wobec rzeczoznawcy majątkowego kary dyscyplinarnej w postaci upomnienia 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.; 2. zasądza od M. K. na rzecz Ministra Infrastruktury 280 (słownie: dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 25 listopada 2010 r. o sygn. akt I SA/Wa 1254/10 uwzględnił skargę M. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie udzielenia rzeczoznawcy majątkowemu kary dyscyplinarnej.
Sąd I instancji orzekł w następującym stanie faktycznym i prawnym.
I
Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] maja 2009 r. nałożył na rzeczoznawcę majątkowego M. K. (dalej: Skarżącego) karę dyscyplinarną w postaci nagany w związku ze skargą P. Urzędu Województwa zawartą w pismach z dnia 20 marca, 13 czerwca i 16 lipca 2008 r., w których zarzucono M. K:
1) określenie wartości nieruchomości w sposób niewłaściwy, tj. niezastosowanie odpowiedniego podejścia oraz metody wyceny wskazanej w § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109 z późn. zm., dalej: rozporządzenie z 2004 r.);
2) nieuwzględnienie współczynnika określającego różnice w poziomie rozwoju gospodarczego województw, wynikającego z art. 11 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 z późn. zm., dalej: ustawa z 2005 r.).
Zadaniem rzeczoznawcy było sporządzenie operatu szacunkowego dotyczącego określenia wartości rynkowej nieruchomości pozostawionej za granicą, położonej w osadach Międzygórze i Zosin, gmina Dworzec, powiat nowogródzki (województwo nowogródzkie) na terenie obecnej Białorusi.
M. K. pismem z dnia 25 maja 2009 r. wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy wskazując, że zastosowana w operacie szacunkowym z dnia 30 listopada 2007 r. metodyka nie jest sprzeczna z art. 149 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 2004 r. Nr 261, poz. 2603. z późn. zm. dalej: u.g.n.), jedynie odmienna, na dowód czego załączył pismo Ministerstwa Skarbu Państwa.
Minister Infrastruktury pismem z dnia [...] czerwca 2009 r. zwrócił się do Komisji Odpowiedzialności Zawodowej o ponowne przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego w sprawie odpowiedzialności zawodowej rzeczoznawcy majątkowego M. K.
Komisja Odpowiedzialności Zawodowej stwierdziła, że rzeczoznawca majątkowy M. K., wykonując czynności szacowania, zawarte w operacie szacunkowym z dnia 30 listopada 2007 r. dotyczącym określenia wartości nieruchomości pozostawionej za granicą, położonej w osadach Międzygórze i Zosin, gmina Dworzec, powiat nowogródzki, województwo nowogrodzkie, na terenie obecnej Białorusi, nie wypełnił obowiązków określonych w art. 175 ust. 1 u.g.n. Komisja zawnioskowała o zastosowanie wobec rzeczoznawcy majątkowego kary dyscyplinarnej w postaci upomnienia.
Minister Infrastruktury po ponownym rozpatrzeniu sprawy decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r. uchylił decyzję z dnia [...] maja 2009 r. i orzekł o zastosowaniu wobec rzeczoznawcy majątkowego kary dyscyplinarnej w postaci upomnienia.
W uzasadnieniu wskazał, że rzeczoznawca majątkowy M. K., wykonując czynności szacowania zawarte w operacie z dnia 30 listopada 2007 r., nie wypełnił obowiązków, o których mowa w art. 175 ust. 1 u.g.n. w stopniu uzasadniającym zastosowanie kary dyscyplinarnej. Mając to na względzie, oraz ocenę czynności zawodowych wykonanych przez rzeczoznawcę majątkowego zawartą w protokole końcowym sporządzonym przez Komisję Odpowiedzialności Zawodowej, a także wniosek Komisji co do wymiaru kary dyscyplinarnej, orzekł wobec rzeczoznawcy majątkowego M. K. karę dyscyplinarną w postaci upomnienia. Wskazał, że kara ta jest najbardziej zasadną karą, przy uwzględnieniu winy rzeczoznawcy majątkowego, stwierdzonej w prowadzonym postępowaniu wyjaśniającym. Zdaniem Ministra Infrastruktury, złagodzenie wymiaru kary dyscyplinarnej wynikało z innej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego dokonanej prze Komisję Odpowiedzialności Zawodowej w drugiej instancji, która uznała, że określenie przez rzeczoznawcę majątkowego powierzchni budynków było zgodne z przepisami prawa. Rzeczoznawca majątkowy M. K. wprawdzie określił parametry zabudowy na podstawie innego dokumentu niż postanowienie Wojewody P., jednak faktycznie przyjęte wielkości były identyczne, jak te zawarte w postanowieniu Wojewody P.