Skarga kasacyjna na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie obowiązków informacyjnych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Czarnik Sędzia NSA Andrzej Skoczylas (spr.) Sędzia del. WSA Urszula Wilk Protokolant Ewa Czajkowska po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej E. S.A. w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 maja 2016 r. sygn. akt VI SA/Wa 2915/15 w sprawie ze skargi E. S.A. w L. na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie obowiązków informacyjnych 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od E. S.A. w L. na rzecz Komisji Nadzoru Finansowego 7200 (siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6379 Inne o symbolu podstawowym 637
Inne orzeczenia z hasłem:
Budowlane prawo
Kara administracyjna
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Komisja Nadzoru Finansowego
Uzasadnienie strona 1/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 maja 2016 r., sygn. akt VI SA/Wa 2915/15, oddalił w całości skargę E. S.A. w L. na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] września 2015 r., w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie obowiązków informacyjnych.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyła E. S.A. w L., zaskarżając orzeczenie w całości oraz domagając się jego uchylenia w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, a także zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302; powoływanej dalej jako: p.p.s.a.) zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie oraz naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

a) naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. b) i c) p.p.s.a. w zw. z art. 141 § 4 zdanie pierwsze p.p.s.a., a także w zw. z art. 151 p.p.s.a., przez oddalenie skargi, pomimo że decyzja I oraz decyzja II zostały wydane z naruszeniem art. 123 § 2 w zw. z art. 24 § 1 pkt 5 oraz art. 26 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm.; powoływanej dalej jako: k.p.a.), które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy.

WSA w Warszawie naruszył powyższe przepisy p.p.s.a., błędnie uznając za bezpodstawny zarzut skargi w zakresie naruszenia przez KNF art. 123 § 2 w zw. z art. 24 §1 pkt 5 oraz art. 26 § 1 k.p.a. poprzez niewyłączenie od udziału w sprawie r. pr. D. K. na etapie rozpoznania wniosku skarżącego o ponowne rozpatrzenie sprawy oraz niewyznaczenie na jego miejsce innego pracownika (jak wynika z postanowienia KNF z dnia [...] września 2015 r. uchylającego postanowienie KNF z dnia [...] marca 2014 r., wspomniany pracownik urzędu KNF brał udział zarówno w wydaniu decyzji I jak i decyzji II, co stanowi przesłankę wznowienia postępowania administracyjnego określoną w art. 145 § 1 pkt 3 k.p.a.

WSA w Warszawie przyznał w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że zachodziły przesłanki wyłączenia od udziału w sprawie r. pr. D. K., lecz jednocześnie błędnie przyjął, że niezastosowanie w tym przypadku trybu wynikającego z art. 26 § 1 k.p.a. nie miało wpływu na wynik sprawy: "(...) organ samodzielnie dostrzegł uchybienie i podjął działania mające na celu konwalidację tej czynności. Wadliwe postanowienie dowodowe zostało uchylone i czynność została ponowiona przez innego pracownika. Nie został zastosowany tryb wynikający z art. 26 § 1 k.p.a., jednakże nie miało to wpływu na wynik sprawy." (str. 25 zaskarżonego wyroku).

W zaskarżonym wyroku WSA w Warszawie nie dostrzegł ww. naruszenia przepisów o postępowaniu i nie uchylił decyzji II, co oznacza, że naruszył art. 145 § 1 pkt 1 lit. b) i c) p.p.s.a. w zw. z art. 141 § 4 zdanie pierwsze p.p.s.a., a także w zw. z art. 151 p.p.s.a. WSA w Warszawie nie dostrzegł bowiem, że zaistniała podstawa do wznowienia postępowania lub alternatywnie, nie dostrzegł, że opisane powyżej naruszenie przepisów o postępowaniu miało bezpośredni wpływ na wynik sprawy.

Strona 1/16
Inne orzeczenia o symbolu:
6379 Inne o symbolu podstawowym 637
Inne orzeczenia z hasłem:
Budowlane prawo
Kara administracyjna
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Komisja Nadzoru Finansowego