Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec (spr.) Sędziowie Jan Bała NSA Rafał Batorowicz Protokolant Jarosław Poturnicki po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 20 lutego 2008 r. sygn. akt VI SA/Wa 2148/07 w sprawie ze skargi S. O. - "C." na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] września 2007 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz S. O. 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 20 lutego 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 2148/07 - po rozpoznaniu skargi S. O. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] września 2007 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportu drogowego - uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w L. z dnia [...] maja 2007 r., i stwierdził, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu.
Sąd orzekał w następującym stanie sprawy.
Decyzją z dnia [...] września 2007 r., nr [...] Główny Inspektor Transportu Drogowego (GITD) po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez S. O. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "C." z siedzibą w L., od decyzji L. Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2007 r., Nr [...] o nałożeniu na skarżącego kary pieniężnej w wysokości 500 złotych za wykonywanie transportu drogowego z naruszeniem obowiązku wyposażenia kierowcy w odpowiednie dokumenty utrzymał w mocy zakwestionowaną decyzję. Podstawę prawną ww. decyzji stanowiły przepisy art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 87, art. 92 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088 ze zm.) dalej: u.t.d., l.p. 1.7 załącznika do ww. ustawy, art. 3, art. 15 ust. 7 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym, (Dz. U. WE Nr L 370, z 31.12.1985, str. 8-21; polska wersja językowa - Dz. Urz. UE Wydanie specjalne Rozdział 7, Tom 1, str. 227 - 240) w zw. z art. 26 rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Tekst mający znaczenie dla EOG) - Deklaracja (Dz. U. UE Nr L 102, z 11.4.2006, str. 1-14), art. 31 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. Nr 92, poz. 879). W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że podczas kontroli drogowej przeprowadzonej w dniu [...] lutego 2007 r. na ul. R. w L. pojazdu marki Mercedes nr rej [...] kierowca wykonujący krajowy regularny przewóz drogowy osób na linii W.-L. nie okazał funkcjonariuszom wykresówek lub dokumentu potwierdzającego fakt nieprowadzenia pojazdu za okres od 28 stycznia 2007 r. do 12 lutego 2007 r. Ustalono, że kierowca okazał do kontroli "plan pracy kierowcy".
Organ wskazał, iż w przedmiotowym pojeździe był zainstalowany tachograf, co zgodnie z art. 14 ust. 7 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3820/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego, (Dz. U. WE Nr L 370, z 31.12.1985, str. 1-7 ; polska wersja językowa - Dz. Urz. UE Wydanie specjalne Rozdział 5, Tom 1, str. 319 - 325) - nakładało na stronę obowiązek jego używania. Organ odwoławczy podkreślił, że w art. 16 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 jak i obowiązującego wcześniej art. 14 ust.1-6 rozporządzenia nr 3820/85 oraz art. 3 ust. 1 rozporządzenia nr 3821/85 ustanowiono wyjątek od reguły ewidencjonowania czasu pracy kierowcy, jednakże tylko w sytuacji, gdy adresaci norm nie posiadają tachografów i według ogólnych zasad ewidencji czasu pracy kierowców prowadzić nie mogą. Zdaniem organu, uproszczone formy ewidencji czasu pracy kierowcy obowiązują pojazdy niezdolne technicznie do prowadzenia ewidencji czasu pracy za pomocą urządzenia rejestrującego. Zatem termin (do 31 grudnia 2007 r.) na zainstalowanie tachografu nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania, gdyż skontrolowany pojazd był już wyposażony w tachograf. Za bezzasadny uznano argument strony, że obowiązek używania zainstalowanego tachografu obowiązuje stronę dopiero od 11 kwietnia 2007r., gdyż zgodnie z art. 14 ust. 7 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3820/85 fakt instalacji tachografu powodował obowiązek jego stosowania. Również wyłączenie zawarte w art. 3 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 561/2006 nie ma zastosowania do kontrolowanego pojazdu. GITD wyraził również pogląd, że w przedmiotowej sprawie organ II instancji powinien uwzględnić fakt, iż w dniu 11 kwietnia 2007 r. weszło w życie rozporządzenie (WE) nr 561/2006, które nie zawiera przepisów przejściowych a zatem należy uwzględnić nowy stan prawny tj. zastosować bezpośrednio normy wskazane w tym akcie prawnym.