Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Borowicz Sędzia NSA Tadeusz Cysek (spr.) Sędzia NSA Cezary Pryca Protokolant Michał Sikora po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 5 lutego 2008 r. sygn. akt VI SA/Wa 2137/07 w sprawie ze skargi C. Stacja Paliw L. R. i L. R. Spółki jawnej w S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] września 2007 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę kasacyjną
Objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 5 lutego 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 2137/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., po rozpoznaniu skargi C. Stacji Paliw L. R. i L. R. Spółka jawna w S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] września 2007 r., nr [...], w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej, uchylił zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2007 r. Ponadto stwierdził, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu.
Sąd pierwszej instancji orzekał przy uwzględnieniu następującego stanu sprawy.
W oparciu o wyniki kontroli przeprowadzonej w dniu [...] marca 2007 r. [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] maja 2007 r. nałożył na skarżącą spółkę karę pieniężną za niezłożenie sprawozdania z działalności dotyczącej obrotu materiałami niebezpiecznymi za rok 2005 w ustawowym terminie, tj. do dnia 31 stycznia 2006 r. przyjmując, że sprawozdanie zostało złożone w dniu 25 października 2006 r.
Po rozpatrzeniu odwołania strony, Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję uznając, że kara pieniężna w wysokości 5000 zł została nałożona prawidłowo. Organ podał, że przesłuchany w charakterze świadka J. R. zeznał, iż wysłał przedmiotowe sprawozdanie w dniu 30 stycznia 2006 r., a następnie wysłał je ponownie w dniu 25 października 2006 r. wobec otrzymania informacji z [...] Urzędu Wojewódzkiego o niedopełnieniu obowiązku. W ocenie organu II instancji, wskazany w art. 23 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 199, poz. 1671 ze zm.), dalej: p.d.t.n., termin powinien być traktowany jako termin prekluzyjny, który nie podlega przywróceniu na skutek jakichkolwiek okoliczności, z których wynikało dokonanie czynności przesłania w innym terminie. Organ wskazał również, że do omawianych okoliczności nie ma zastosowania art. 65 § 1 i § 2 k.p.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. uchylając zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji stwierdził, że kwestię sporną w niniejszej sprawie stanowi odmienne rozumienie przez organ i skarżącą spółkę art. 23 ust. 2 pkt 1 p.d.t.n. Dla organu obowiązek wynikający z powyższego przepisu zostanie zrealizowany wówczas, gdy nastąpi fizyczne doręczenie sprawozdania w siedzibie adresata do dnia 31 stycznia każdego roku następującego po roku, którego dotyczy sprawozdanie. Natomiast według skarżącej spółki dla zachowania terminu wskazanego w przepisie wystarczy nadanie w polskiej placówce pocztowej przesyłki zawierającej sprawozdanie w terminie do 31 stycznia roku następującego po roku, którego dotyczy sprawozdanie.
Sąd pierwszej instancji, wskazując na prymat wykładni językowej w polskim systemie prawa, stwierdził, że oceniając zachowanie terminu określonego w analizowanym przepisie uwzględnić trzeba definicję słowa "przesłać". Konieczne jest zatem podjęcie przez zobowiązany podmiot jedynie czynności zmierzających do doręczenia właściwemu organowi sprawozdania. Art. 23 ust. 2 pkt 1 p.d.t.n. nie wymaga natomiast, aby sprawozdanie zostało fizycznie doręczone wojewodzie do dnia 31 stycznia. Przedsiębiorca poza złożeniem sprawozdania bezpośrednio w siedzibie organu, może je nadać w polskim urzędzie pocztowym.