Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Bała Sędzia NSA Rafał Batorowicz (spr.) Sędzia NSA Joanna Kabat - Rembelska Protokolant Bogusław Piszko po rozpoznaniu w dniu 23 września 2010 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 czerwca 2009 r. sygn. akt VII SA/Wa 425/09 w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji o stwierdzeniu przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od A. S. na rzecz Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 23 czerwca 2009 r., sygn. akt VII SA/Wa 425/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. S. na decyzję Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa z dnia [...] stycznia 2009 r., nr [...], w przedmiocie odmowy zmiany decyzji ostatecznej. Decyzja ta utrzymała w mocy decyzję Okręgowej Komisji Kwalifikacyjnej [...] Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa z dnia [...] listopada 2008 r., nr [...], którą organ I instancji odmówił zmiany decyzji Wojewody P. z dnia [...] listopada 1986 r., nr [...], stwierdzającej posiadanie przez A. S. przygotowania zawodowego upoważniającego do wykonywania samodzielnej funkcji projektanta w specjalności architektonicznej i konstrukcyjno-budowlanej z uprawnieniami i ograniczeniami wskazanymi w tejże decyzji.
Sąd pierwszej instancji oparł swoje rozstrzygnięcie na ustaleniach faktycznych organów administracji, które stwierdziły, że A. S. złożył wniosek o zmianę treści decyzji Wojewody P. z dnia [...] listopada 1986 r. podając, że w dniu wydania tej decyzji posiadał tytuł inżyniera stąd jego uprawnienia powinny obejmować zakres właściwy dla osób posiadających wykształcenie wyższe przewidziany w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. Nr 8, poz. 46 ze zm.). Organ odwoławczy stwierdził, że na etapie postępowania organu I instancji, jak i postępowania odwoławczego nie obowiązywały już przepisy powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r., na podstawie których została wydana decyzja Wojewody P. z dnia [...] listopada 1986 r., której dotyczył wniosek strony. Zdaniem organu odwoławczego, okoliczność ta stanowi przeszkodę zmiany decyzji w trybie art. 155 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.; dalej powoływana jako: k.p.a.).
Sąd pierwszej instancji stwierdził, że zgodnie z art. 155 k.p.a. decyzja ostateczna, na mocy której strona nabyła prawo, może być w każdym czasie za zgodą strony uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej, który ją wydał, lub przez organ wyższego stopnia, jeżeli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się uchyleniu lub zmianie takiej decyzji i przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony. W ocenie Sądu pierwszej instancji, prawna możliwość zastosowania trybu przewidzianego w tym przepisie jest uwarunkowana prowadzeniem postępowania w ramach tego samego stanu prawnego i faktycznego. Możliwość zastosowania art. 155 k.p.a. należy bowiem rozważać w świetle przepisów prawa materialnego obowiązującego w czasie wydania decyzji ostatecznej. Sąd pierwszej instancji stwierdził, że zmiana ostatecznej decyzji administracyjnej na mocy art. 155 k.p.a. jest dopuszczalna tylko wtedy, gdy obowiązują przepisy prawne, na podstawie których decyzja została wydana.