Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Bała (spr.) Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia del. WSA Bartłomiej Adamczak Protokolant Anna Ważbińska-Dudzińska po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. Ś. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 stycznia 2015 r. sygn. akt VI SA/Wa 2083/14 w sprawie ze skargi M. Ś. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej rzeczoznawcy majątkowego oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 15 stycznia 2015 r., sygn. akt VI SA/Wa 2083/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. Ś. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z [...] kwietnia 2014 r. w przedmiocie kary dyscyplinarnej.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
M. Ś. sporządził [...] kwietnia 2009 r., na potrzeby wydania przez Wojewodę Małopolskiego decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty, operat szacunkowy o wartości rynkowej nieruchomości położonej w B., pow. K., woj. t., pozostawionej poza obecnymi granicami Polski.
Wojewoda w piśmie z [...] grudnia 2010 r., zwracając się do Komisji Odpowiedzialności Zawodowej z prośbą o dokonanie oceny prawidłowości operatu, zgłosił do operatu uwagi.
Pismem z [...] lutego 2011 r. Wojewoda Małopolski zakwestionował kolejny operat szacunkowy rzeczoznawcy z dnia [...] sierpnia 2010 r. określający wartość nieruchomości pozostawionej w miejscowości M., pow. S., woj. S., przedstawiając przedmiotowy operat do oceny Komisji Odpowiedzialności Zawodowej w celu przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego.
W sprawach obu operatów zajęła stanowisko Komisja Odpowiedzialności Zawodowej stwierdzając, że rzeczoznawca naruszył przepis art. 175 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.; dalej u.g.n.) w związku z negowaniem potrzeby zastosowania § 4 rozporządzenia w zakresie wykonywania pierwszego operatu, a co do wykonywania drugiego operatu naruszył art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 ze zm.; dalej u.p.r.) oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109 ze zm.; dalej rozporządzenie). W związku z tym wystąpiła o udzielenie rzeczoznawcy, na podstawie art. 178 ust. 2 pkt 1 u.g.n., kary upomnienia, podając szczegółowe ustalenia w protokole końcowym z dnia [...] sierpnia 2011 r.
Decyzją z [...] sierpnia 2012 r. Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej zastosował wobec rzeczoznawcy karę dyscyplinarną upomnienia.
Zdaniem organu administracji twierdzenie rzeczoznawcy, iż art. 11 ust. 1 u.p.r. jest przepisem szczególnym w stosunku do ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz do rozporządzenia i nie miał dlatego zastosowania § 4 rozporządzenia, nie było zasadne. Zdaniem organu przepisy działu IV rozdziału 1 u.g.n. obowiązują rzeczoznawcę także przy wycenie nieruchomości objętych u.p.r., a wobec tego, że rozporządzenie jest efektem ustawowej delegacji z art. 159 u.g.n., więc także § 4 tego rozporządzenia powinien być uwzględniany.
Organ nie uznał za zasadny wniosku rzeczoznawcy o umorzenie postępowania, nie przychylając się do jego stanowiska o wyłączności procedowania w sprawie przez organizację zawodową rzeczoznawców majątkowych.
Odnosząc się do zarzutów stawianych rzeczoznawcy w stosunku do operatu z [...] sierpnia 2010 r., organ uznał za zasadny zarzut przyjęcia do porównania nieruchomości znacznie odbiegających powierzchnią od nieruchomości wycenianej, nie będących podobnymi w rozumieniu art. 4 pkt 16 u.g.n. W operacie przyjęto jako porównywalne nieruchomości, poza transakcją wskazaną w pkt 4, mające pow. 800-1100m², a nieruchomość wyceniana miała pow. 5000m². Te różnice w powierzchniach nieruchomości mają istotne znaczenie dla zabudowy obiektami sanatoryjnymi, co dostrzegł rzeczoznawca wprowadzając jednak bez uzasadnienia w wycenie współczynnik korekcyjny 0,9. W ocenie organu nie znajduje to uzasadnienia i było uchybieniem przez rzeczoznawcę zasadzie szczególnej staranności.