Przedsiębiorca powołujący się na przepisy art. 92a ust. 4 i art. 93 ust. 7 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jednolity Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm.) powinien udowodnić zaistnienie okoliczności wskazanych w tych przepisach, a mianowicie, że nie miał wpływu lub nie mógł przewidzieć naruszenia przez kierowcę przepisów o czasie pracy. Natomiast na organie spoczywa procesowy obowiązek zebrania, rozpatrzenia i oceny materiału dowodowego sprawy stosownie do art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.).
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Chromicki Sędziowie Kazimierz Brzeziński NSA Stanisław Gronowski (spr.) Protokolant Maciej Dębski po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 4 lipca 2008 r. sygn. akt VI SA/Wa 825/08 w sprawie ze skargi M. N. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W., 2. zasądza od M. N. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego kwotę 550 (pięćset pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 4 lipca 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 825/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. N. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lutego 2008 r., nr [...], w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym, uchylił zaskarżoną decyzję oraz stwierdził, że nie podlega ona wykonaniu, a także zasądził od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżącego kwotę 112 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wyrok Sądu I instancji zapadł na tle następującego stanu faktycznego:
W dniu [...] października 2007 r. Inspektor Transportu Drogowego przeprowadził w miejscowości M. - Ś. kontrolę samochodu ciężarowego marki Mercedes Benz o numerze rejestracyjnym [...], stanowiącego własność M. N., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą M. N., zwanego dalej "skarżącym". W wyniku analizy wykresówek okazanych przez kierowcę K. T. stwierdzono naruszenie przepisów o czasie pracy kierowców. W świetle ustaleń kontroli kierowca przy wykonywaniu przewozu drogowego w dniu 1 października 2007 r. przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez przerwy o 1 godzinę i 20 minut, w dniach 2 i 4 października przekroczył ten czas po 20 minut oraz w dniach 15 i 16 października 2007 r. przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu bez przerwy o 2 godziny i 10 minut. Ponadto nastąpiło dwukrotne skrócenie dziennego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego. Na okazanej do kontroli wykresówce opisanej datą 4/5 października 2007 r. stwierdzono skrócenie dziennego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego o 1 godzinę. Natomiast na podstawie wykresówki opisanej datą 9/10 października 2007 r. skrócenie dziennego czasu odpoczynku wynosiło 4 godziny i 10 minut.
Pismem z dnia [...] października 2007 r. Ś. Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego zawiadomił skarżącego o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w przedmiocie zgodności wykonywania przewozu drogowego z przepisami ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jednolity Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm.) zwanej dalej "u.t.d.". W świetle pisma skarżącego z dnia [...] listopada 2007 r. wszystkie stwierdzone naruszenia powstały tylko i wyłącznie z winy kierowcy. Natomiast skarżący ze swej strony dopełnił wszelkich obowiązków i nie miał wpływu oraz nie godził się na powstanie stwierdzonych naruszeń. Ponadto, jak wskazał, z uwagi na zdawanie przez kierowcę tarcz tachografu raz w miesiącu, nie miał pojęcia o zaistniałej sytuacji, zaś wcześniej nie zauważył naruszeń. Do swych wyjaśnień skarżący dołączył oświadczenie kierowcy informujące o popełnieniu wykroczeń z jego winy.
Decyzją z dnia [...] listopada 2007 r. Ś. Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w K. nałożył na skarżącego karę pieniężną w łącznej kwocie 2.800 zł. I tak, za przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy przy wykonywaniu przewozu drogowego o czas powyżej 15 minut do 30 minut i za każde następne rozpoczęte 30 minut nałożono karę w kwocie 1.800 zł. Natomiast z tytułu skrócenia dziennego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego o czas do jednej godziny i za każdą rozpoczętą kolejną godzinę nałożono karę pieniężną w kwocie 1.000 zł.