Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Czapska-Górnikiewicz Sędzia NSA Janina Kosowska /spr./ Sędzia NSA Jerzy Bujko Protokolant Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 4 października 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 sierpnia 2006 r. sygn. akt III SA/Kr 209/05 w sprawie ze skargi H. P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1.uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie do ponownego rozpoznania, 2.zasądza od Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. na rzecz H. P. kwotę 250 (słownie: dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego w postępowaniu kasacyjnym.
Wyrokiem z dnia 28 sierpnia 2006 r., sygn. akt III SA/Kr 209/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę H. P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...], Nr [...], w przedmiocie choroby zawodowej.
Przedstawiając stan faktyczny rozpoznanej sprawy, Sąd I instancji wskazał, iż Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K., po rozpatrzeniu odwołania H. P. od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w M. z dnia [...] o braku podstaw do stwierdzenia chorób zawodowych z poz. [...] wykazu chorób zawodowych, decyzją z dnia [...], utrzymał decyzję organu I instancji w mocy. Podniósł, iż w toku postępowania ustalono, że H. P. pracowała w latach [...-...] w Szpitalu (...) w M. w narażeniu na kontakt ze środkami dezynfekcyjnymi. W [...] była badana w (...) Ośrodku Medycyny Pracy w K., w którym nie stwierdzono schorzeń zawodowych. Rozstrzygnięcia organów inspekcji sanitarnej oparte zostały na wydanych w jej sprawie orzeczeniach, od których H. P. nie odwoływała się.
W skardze na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K., H. P. podniosła, że w latach [...-...] pracowała również jako kaletnik. W sumie zatem pracowała [...] lat w warunkach szczególnych dla zdrowia. Obecnie nie posiada natomiast żadnej renty lub emerytury i pozostaje bez środków do życia.
W odpowiedzi na skargę, Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K., podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko, wniósł o jej oddalenie. Odnosząc się do zarzutów skargi podniósł, iż fakt zatrudnienia skarżącej na stanowisku kaletnika był uwzględniony w postępowaniu w sprawie rozpoznania przewlekłego [...], zakończonej niezaskarżoną do Sądu decyzją z dnia [...], Nr [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę, stwierdzając, iż nie zasługuje ona na uwzględnienie. Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie wskazał, iż stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115), za choroby zawodowe mogą zostać uznane choroby określone w wykazie chorób zawodowych stanowiącym załącznik do rozporządzenia, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że choroba została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy. Rozpoznanie choroby zawodowej możliwe jest w okresie zatrudnienia w narażeniu zawodowym lub po zakończeniu pracy w takim narażeniu. W odniesieniu do poszczególnych schorzeń rozporządzenie określa jednak różne okresy, w których możliwe jest ich rozpoznanie, a mianowicie: w odniesieniu do schorzeń z poz. [...] - jest to 1 rok, w odniesieniu zaś do schorzenia z poz. [...] - maksymalnie 5 lat.
Mając na uwadze powyższe, Sąd I instancji zauważył, iż w niniejszej sprawie bezsporne jest występowanie w środowisku pracy H. P., zarówno w szpitalu, jak i wcześniej w zakładzie kaletniczym, czynników szkodliwych dla zdrowia. Sąd podkreślił jednak, że nie każde schorzenie może być uznane za zawodowe. Z treści przytoczonych wyżej przepisów rozporządzenia wynika bowiem, iż o uznaniu schorzenia za chorobę zawodową decydują: zamieszczenie schorzenia w wykazie chorób zawodowych oraz ustalenie, że schorzenie zostało spowodowane działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w środowisku pracy, a ponadto wystąpienie udokumentowanych objawów tego schorzenia we wskazanym wyżej okresie. W niniejszej zatem sprawie, bez znaczenia jest fakt, że w okresie do [...] istniało narażenie zawodowe, od jego ustania upłynął już bowiem okres ustalony w przepisach, umożliwiający rozpoznanie chorób zawodowych z poz. [...] wykazu.