Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Ryms (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędzia del. WSA Mieczysław Górkiewicz Protokolant Anna Jusińska po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2010r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 1213/08 w sprawie ze skargi S. B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego oddala skargę kasacyjną

Inne orzeczenia o symbolu:
6053 Obywatelstwo
Inne orzeczenia z hasłem:
Obywatelstwo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
Uzasadnienie strona 1/5

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 6 października 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi S. B., uchylił decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2008 r. oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] kwietnia 2008 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego przez S. B.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] kwietnia 2008 r. odmawiającą stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego przez S. B. (poprzednio S. B., ur. [...] lipca 1952 r. w L., jako obywatel polski). Organ wskazał, że rodzice skarżącego w marcu 1957 r. wystąpili z podaniami, które obejmowały również małoletniego wówczas skarżącego do Rady Państwa o zezwolenie na zmianę obywatelstwa polskiego na izraelskie, w związku z wyjazdem na stałe do Izraela. Po przyjeździe do Izraela skarżący w dniu 26 maja 1957 r. nabył obywatelstwo izraelskie. Zasady nabycia i utraty obywatelstwa polskiego w dacie złożenia podań do Rady Państwa przez rodziców skarżącego oraz w dacie nabycia obywatelstwa izraelskiego regulowała ustawa z dnia 8 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. Nr 4, poz. 25 ze zm.), która stanowiła, że obywatel polski tracił obywatelstwo polskie, jeżeli uzyskał zezwolenie władzy polskiej na zmianę obywatelstwa oraz nabył obywatelstwo obce. Zdaniem organu, warunek uzyskania zezwolenia na zmianę obywatelstwa został spełniony, ponieważ w rozpoznawanej sprawie miała zastosowanie uchwała Nr 5/58 Rady Państwa z dnia 23 stycznia 1958 r. w sprawie zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego osobom wyjeżdżającym na pobyt stały do państwa Izrael, która stanowiła generalne pod względem podmiotowym zezwolenie na zmianę obywatelstwa polskiego na izraelskie. Sam fakt spełnienia warunków, przewidzianych w uchwale powodował, że osoby zainteresowane, a do takich zaliczał się skarżący, uzyskiwały zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego na izraelskie. Natomiast ustawa z dnia 8 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim nie zawierała regulacji w zakresie trybu i formy wydawania przez Radę Państwa zezwoleń w przedmiocie zmiany obywatelstwa polskiego na obce.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, uchylając zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję pierwszej instancji, stwierdził, że skarżący nie uzyskał zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego na obywatelstwo izraelskie. W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego uchwała Nr 5/58 Rady Państwa z dnia 23 stycznia 1958 r. w sprawie zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego osobom wyjeżdżającym na pobyt stały do państwa Izrael nie mogła stanowić takiego zezwolenia dla skarżącego. Ustawa z dnia 8 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim samodzielnie określała tryb wydawania przez Radę Państwa orzeczeń w przedmiocie zezwolenia na zamianę obywatelstwa. Zezwolenie to stanowiło akt stosowania prawa. Uchwała Nr 5/58 Rady Państwa z dnia 23 stycznia 1958 r. w sprawie zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego osobom wyjeżdżającym na pobyt stały do państwa Izrael mogła stanowić takie zezwolenie, jeżeli odnosiła się do osób, które złożyły podanie o zmianę obywatelstwa polskiego przed datą jej podjęcia i wnioski tych osób zostały przedstawione przez Prezesa Rady Ministrów Radzie Państwa. Organy nie wykazały, że podanie rodziców skarżącego zostało przekazane Radzie Państwa przez Prezesa Rady Ministrów, a zatem nie można przyjąć, iż uchwała z dnia 24 stycznia 1958 r. stanowiła zezwolenia na zmianę obywatelstwa skarżącego. Z tego względu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że nie zostały spełnione warunki przewidziane w art. 11 ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6053 Obywatelstwo
Inne orzeczenia z hasłem:
Obywatelstwo
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji