Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Włodzimierz Ryms (spr.) Sędziowie: sędzia del. NSA Andrzej Irla sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Protokolant: starszy asystent sędziego Anna Sidorowska - Ciesielska po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. spółka z o.o. z siedzibą w J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 listopada 2013 r. sygn. akt IV SA/Wa 2014/13 w sprawie ze skargi T. spółka z o.o. z siedzibą w J. na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 listopada 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę T. Sp. z o.o. z siedzibą w J. na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] lipca 2013 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie pozwolenia wodnoprawnego na korzystanie z wód.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Decyzją z dnia [...] lipca 2003 r. Prezydent Miasta Krakowa udzielił Z. pozwolenia wodnoprawnego na pobór wód z rzeki Wisły, spiętrzonych stopniem D., dla potrzeb Elektrowni Wodnej D. W pozwoleniu nałożono szereg obowiązków, w tym obowiązek partycypacji w kosztach utrzymania stopnia wodnego D. ponoszonych przez Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej Kraków w wysokości 15% wartości produkcji netto Elektrowni Wodnej D.
Pismem z dnia 9 stycznia 2012 r. skarżąca, będąca następcą prawnym Z., wniosła o stwierdzenie nieważności pkt IV pozwolenia wodnoprawnego, nakładającego na poprzednika skarżącej obowiązek partycypowania w kosztach utrzymania stopnia wodnego D. Skarżąca podniosła, że nałożenie przedmiotowego obowiązku nastąpiło z naruszeniem art.128 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz.U. z 2001 r., Nr 115, poz. 1229 ze zm.), albowiem ustalony sposób partycypowania adresata pozwolenia w kosztach utrzymania stopnia wodnego D. (stała opłata) nie pozostaje w żadnym związku z kosztami utrzymania stopnia, ponoszonymi przez Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej.
Decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, po rozpatrzeniu odwołania skarżącej, utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Gliwicach z dnia [...] maja 2012 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta Krakowa z dnia [...] lipca 2003 r. W uzasadnieniu organ stwierdził, że pozwolenie wodnoprawne nie jest obciążone jakąkolwiek kwalifikowaną wadą prawną spośród wymienionych w art.156 § 1 K.p.a., która mogłaby stanowić przesłankę do stwierdzenia jego nieważności. Ustalenie zakresu partycypacji adresata pozwolenia wodnoprawnego w kosztach utrzymania stopnia wodnego w oparciu o wartość produkcji netto, uzyskiwaną przez ten podmiot nie jest wadliwe prawnie. Taki sposób uregulowania kwestii partycypacji adresata pozwolenia w kosztach utrzymania stopnia wodnego został ustalony w wyniku negocjacji poprzedzających wydanie pozwolenia, przeprowadzonych pomiędzy adresatem pozwolenia a Regionalnym Zarządem Gospodarki Wodnej w Krakowie. Stanowiący podstawę rozstrzygnięcia art. 128 ust. 2 pkt 3 Prawa wodnego nie określa konkretnego sposobu regulowania tej kwestii.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, oddalając skargę, stwierdził, że postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji jest odrębnym postępowaniem, którego przedmiotem jest zbadanie przez organ nadzoru zaistnienia przesłanek określonych w art. 156 § 1 K.p.a., który to przepis zawiera zamknięty katalog tych przesłanek. Rażące naruszenie prawa, w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., zachodzi wtedy, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej sprzeczności z przepisami prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że decyzja taka nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Nie chodzi zatem tylko o błędy w wykładni prawa, ale o przekroczenie prawa w sposób jasny i niedwuznaczny. Przepis art.128 ust. 2 pkt 3 Prawa wodnego stanowi, że w razie potrzeby w pozwoleniu wodnoprawnym dodatkowo ustala się obowiązek wykonania robót lub uczestniczenia w kosztach utrzymania urządzeń wodnych, stosownie do odnoszonych korzyści. Brak jest podstaw, uzasadniających uznanie kwestionowanego przez skarżącą rozstrzygnięcia pozwolenia wodnooprawnego dotyczącego obowiązku partycypowania w kosztach utrzymania stopnia wodnego D. ponoszonych przez Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Krakowie, w wysokości 15% wartości produkcji netto z Elektrowni D., wyliczonej w oparciu o średnią cenę sprzedaży przez Z. S.A., za naruszający w sposób rażący przepis art.128 ust. 2 pkt 3 Prawa wodnego. Przepis ten nie zawiera nie tylko szczegółowych, ale nawet ogólnych wytycznych co do określania sposobu "uczestniczenia w kosztach utrzymania urządzeń wodnych, stosownie do odnoszonych korzyści". Tym samym nie wyklucza on dopuszczalność określenia udziału adresata pozwolenia wodnoprawnego w kosztach utrzymania urządzenia wodnego w formie opłaty o charakterze ryczałtowym obliczanej w oparciu o ustalony udział w wartości produkcji uzyskanej w danym okresie przez adresata pozwolenia. Rozwiązanie takie nie zostało poprzednikowi skarżącej arbitralnie narzucone, a zostało uzgodnione w drodze negocjacji pomiędzy poprzednikiem skarżącej a Regionalnym Zarządem Gospodarki Wodnej. Operowanie w decyzji pojęciem "Stopień Wodny D.", nie zaś wyszczególnienie urządzeń wodnych, obsługujących stopień, nie jest w tej sytuacji przesłanką do przyjęcia, że poprzednik prawny skarżącej został obciążony obowiązkiem uczestniczenia w utrzymywaniu również tych elementów stopnia, które nie stanowią urządzeń wodnych.