Skarga kasacyjna od wyroku WSA we Wrocławiu w sprawie ze skargi A. P. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Dolnośląskiego w przedmiocie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy
Sentencja

Dnia 11 grudnia 2019 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Zdzisław Kostka sędzia del. WSA Mirosław Gdesz Protokolant: asystent sędziego Tomasz Muszyński po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2019 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Dolnośląskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 lutego 2019 r. sygn. akt III SAB/Wr 249/18 w sprawie ze skargi A. P. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Dolnośląskiego w przedmiocie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz A. P. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 7 lutego 2019 r., sygn. akt III SAB/Wr 249/18, po rozpozaniu skargi A. P. (dalej jako skarżący, cudzoziemiec) na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Dolnośląskiego w przedmiocie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy stwierdził, że organ przewlekle prowadzi postępowanie w sprawie z wniosku skarżącego (pkt I), zobowiązał organ do załatwienia sprawy w terminie 30 dni od otrzymania odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy (pkt II), stwierdził, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa (pkt III), przyznał od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną w kwocie 2.000 złotych (pkt IV), zasądził od organu na rzecz skarżącego zwrot kosztów postepowania (pkt V).

Wskazany powyżej wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Skarżący wnioskiem z dnia [...] stycznia 2018 r. wystąpił do Wojewody Dolnośląskiego o udzielenie mu zezwolenia na pobyt stały (nie jak wskazano w skardze na przewlekłość na pobyt czasowy).

W dniu [...] marca 2018 r. organ zwrócił się do Komendy Wojewódzkiej Policji we W., Delegatury ABW we W. oraz Komendy Nadodrzańskiego Oddziału Straży Granicznej w K. o udzielenie informacji czy wyjazd i pobyt cudzoziemca stanowi zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.

W piśmie z dnia [...] listopada 2018 r. (data wpływu pisma do organu [...] grudnia 2018 r.) skarżący złożył do organu ponaglenie na niezałatwienie sprawy w terminie, domagając się wglądu do akt postępowania.

Jednocześnie w piśmie z dnia [...] listopada 2018 r. (data wpływu do organu [...] grudnia 2018 r. ) skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Dolnośląskiego, zarzucając organowi naruszenie art. 8, art. 12, art. 35 § 1 i 3 oraz art. 36 § 1 K.p.a. przez rażące przekroczenie terminów załatwienia sprawy w postępowaniu. Wniesiono o stwierdzenie przewlekłości postępowania, skutkującej nie załatwieniem sprawy z jego wniosku w terminie, stwierdzenie, że przewlekłość ta miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, o zobowiązanie organu do wydania decyzji w sprawie, przyzanie od organu na rzecz skarżącego sumy pieniężnej w kwocvie 10.000 zł (na podstawie art. 149 § 2 w zw. z art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm., dalej jako P.p.s.a.), o skierowanie sprawy do rozpoznania w trybie uproszczonym) oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Skarżący wskazał, że od momentu złożenia przez niego wniosku organ przez 10 miesięcy nie podjął w sprawie żadnych czynności, jak i nie poinformował go o przyczynach nierozpoznania sprawy w terminie. Postępowanie takie narusza art. 35 § 3 K.p.a. i powinno zostać zakwalifikowane jako przewlekłość. Skarżący wskazał także co należy rozumieć przez przewlekłość postępowania i kiedy mamy z nią do czynienia. Skarżący stwierdził, że Wojewoda powinien zakończyć postępowanie decyzją w terminie maksymalnie miesiąca od otrzymania wniosku, czego nie uczynił. Sprawa nie należała do złożonych co nieuzasadniało prowadzenia postępowania przez tak długi czas. Nie było konieczne prowadzenie szczególnie wnikliwego postępowania dowodowego (np. powoływanie biegłego), co uzasadniałoby przedłużanie postępowania. Organ nie podjął w termninie wystarczających czynności do szybkiego rozpoznania sprawy. Nie poinformował strony o powodach nierozpoznania sprawy w terminie, zgodnie z art. 36 § 1 K.p.a. Skarżący przyjmując, że doszło do rażącego przekroczenia terminów załatwienia sprawy za zasadne uznał wystąpienie o zasądzenie od organu na jego rzecz sumy pieniężnej na podstawie art. 149 § 2 w zw. z art. 154 § 6 P.p.s.a. Argumentował, że przez wiele miesięcy był całkowicie ignorowany przez Wojewodę i nie otrzymywał żadnej korespondencji w sprawie. Nałożenie obowiązku zapałaty kwoty pieniężnej w obliczu naruszenia terminów rozpozania sprawy będzie stanowiło swoistą "karę" dla organu oraz zrekompensatę dla strony za naruszenie jej praw w postępowaniu.

Strona 1/7