Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Hauser /spr./, Sędziowie NSA Andrzej Jurkiewicz, Anna Łuczaj, Protokolant Agnieszka Majewska, po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 czerwca 2005 r. sygn. akt IV SA/Wa 851/04 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji dla rozbudowy drogi krajowej oddala skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 3 czerwca 2005 r. (IV SA/Wa 851/04) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę na decyzję Ministra Infrastruktury z [...]. ([...]) utrzymującą w mocy decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej nr S-l 1 [...] na odcinku [...] i zatwierdzeniu projektu podziału nieruchomości w obrębie gminy [...].
W uzasadnieniu Sąd podkreślił, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa. Przede wszystkim Sąd stwierdził, że decyzja została prawidłowo wydana na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. Nr 80, poz. 721, ze zm.). Sąd zwrócił uwagę, że "decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi musi zawierać wymagania dotyczące powiązania drogi z innymi drogami publicznymi", a określenie tych powiązań następuje w decyzji wydawanej na podstawie przepisów ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych.
Odnosząc się do zarzutów naruszenia prawa i niedostatecznego zbadania sprawy przez organy obu instancji, Sąd uznał, że zarzuty te są niezasadne, ponieważ z akt sprawy wynika, że "organy zapoznały się ze wszystkimi wnioskami i dokumentami, które wpłynęły po wszczęciu postępowania administracyjnego". Podkreślił również, że "osoby zainteresowane miały zapewniony udział w prowadzonym postępowaniu".
W skardze kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Skarżąca wniosła również - na podstawie art. 61 § 1 w związku z art. 193 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.
U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) o wstrzymanie wykonalności decyzji Ministra Infrastruktury z [...].
W uzasadnieniu skargi skarżąca zarzuciła wyrokowi naruszenie przepisów prawa procesowego (art. 141 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, dalej: ppsa - choć z uzasadnienia skargi wynika, że skarżąca zarzuca naruszenie art. 141 § 4 ppsa) przez ich niewłaściwe zastosowanie oraz naruszenia przepisów prawa materialnego (art. 1 ust. 1 i art. 2 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych w związku z art. 19 i 20 k.p.a.) przez ich błędną wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie.
Zdaniem skarżącej decyzja Wojewody Wielkopolskiego dotyczyła również dróg dojazdowych, które to drogi nie należą do dróg krajowych, a więc Wojewoda nie miał kompetencji do wydania decyzji w sprawie ich lokalizacji.
Zarzut ten był podnoszony również w skardze na decyzję Ministra Infrastruktury, ale Sąd Wojewódzki nie odniósł się "w wystarczający sposób" do tego zarzutu, naruszając tym samym art. 141 § 4 ppsa.
Ponadto - zdaniem skarżącej - "rozstrzygnięcie Wojewody Wielkopolskiego objęło również drogę gminną, nie będącą drogą dojazdową do drogi ekspresowej, nazwaną drogą serwisową (...), a w dalszym toku postępowania Wojewódzki Sąd Administracyjny nie wyjaśnił kwestii przynależności do określonej kategorii drogi serwisowej", naruszając tym samym art. 1 ust. 1 oraz art. 2 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych oraz art. 19 i 20 k.p.a.