Sprawa ze skargi kasacyjnej H. Ż. od wyroku WSA we Wrocławiu w sprawie ze skargi H. Ż. o wymierzenie grzywny Wojewodzie Dolnośląskiemu w związku z niewykonaniem wyroku WSA we Wrocławiu , sygn. akt II SA/Wr 377/06
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zygmunt Niewiadomski (spr.) Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski Sędzia del. NSA Jerzy Krupiński Protokolant Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 17 września 2009 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej H. Ż. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 kwietnia 2008 r. sygn. akt II SA/Wr 692/07 w sprawie ze skargi H. Ż. o wymierzenie grzywny Wojewodzie Dolnośląskiemu w związku z niewykonaniem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 listopada 2006r., sygn. akt II SA/Wr 377/06 oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/2

Wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2008 r. sygn. akt II SA/Wr 692/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę H. Ż. o wymierzenie grzywny Wojewodzie Dolnośląskiemu w związku z niewykonaniem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 listopada 2006 r. sygn. akt II SA/Wr 377/06.

W uzasadnieniu powyższego wyroku z dnia 24 kwietnia 2008 r. Sąd stwierdził, że wyrokiem z dnia 14 listopada 2006 r. sygn. akt II SA/Wr 377/06 Sąd uwzględniając skargę skarżącego uchylił postanowienie Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] marca 2006 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Prezydenta Wrocławia z dnia [...] stycznia 2005 r. nr [...] zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę chodnika wzdłuż południowej krawędzi ul. [...]. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd szczegółowo omówił dostrzeżone uchybienia procesowego organu, mające istotny wpływ na wynik sprawy oraz w sposób ogólny zalecił ponowne rozpatrzenie przez organ występującego w sprawie zagadnienia procesowego z uwzględnieniem konieczności uzupełnienia ustaleń i z wykorzystaniem ocen prawnych zawartych w tymże uzasadnieniu. W dniu 14 marca 2007 r. wpłynęło do organu pismo skarżącego zawierające wezwanie do niezwłocznego rozpatrzenia odwołania złożonego przez niego, z uwagi na uprawomocnienie się powyższego wyroku. Postanowieniem nr [...] z dnia [...] kwietnia 2007 r. organ stwierdził niedopuszczalność odwołania skarżącego od decyzji nr [...] z dnia [...] stycznia 2005 r. W dniu 12 listopada 2007 r. skarżący wniósł za pośrednictwem organu wniosek o wymierzenie na podstawie art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) organowi grzywny za niewykonanie powyższego wyroku i niezałatwienie odwołania skarżącego od decyzji. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, gdyż postępowanie odwoławcze zostało zakończone ostatecznym postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2007 r., które uprawomocniło się w następstwie wyroku Sądu z dnia 12 października 2007 r. sygn. akt II SA/Wr 364/07 oddalającego skargę skarżącego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu stwierdził, że jak wiadomo stronom i sądowi z urzędu, w sprawie sygn. akt II SA/Wr 364/07 uległa prawomocnie oddaleniu skarga skarżącego na postanowienie z dnia [...] kwietnia 2007 r. Wbrew twierdzeniom skarżącego, wydanie tego postanowienia oznaczało ustanie stanu bezczynności organu po wyroku uchylającym. Skoro nastąpiło ono przed wniesieniem skargi, to nie było podstaw do jej uwzględnienia.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku z dnia 24 kwietnia 2008 r. sygn. akt II SA/Wr 692/07 złożył skarżący H. Ż., zaskarżając wyrok w całości i wnosząc o jego zmianę i wymierzenie organowi grzywny, na podstawie art. 154 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), a także o zobowiązanie tego organu do doprowadzenia do doręczenia skarżącemu decyzji, których dotyczy jego skarga ewentualnie o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz o zasądzenie od organu administracji na rzecz skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Skarga kasacyjna została oparta na następujących podstawach: 1) naruszenie art. 1 ustawy z dnia 22 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) oraz art. 3 w związku z art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez zaniechanie zbadania wszystkich aspektów sprawy, a to a/ "nie odniesienie się do bezspornego faktu, że decyzje których dotyczy sprawa zostały doręczone inwestorowi, a więc organ administracji jest związany tymi decyzjami, a pomimo to nie został wykonany obowiązek ich doręczenia skarżącemu", b/ "pominięcia tego, że sporna inwestycja została wykonana w sposób oczywiście sprzeczny z decyzjami, o których mowa w pkt a co jest równoznaczne z jej wybudowaniem bez pozwolenia na budowę i co rodzi po stronie organu obowiązek spowodowania podjęcia przez nadzór budowlany z urzędu działań, o których mowa w art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.)". Zdaniem skarżącego uchybienie to miało istotny wpływ na wynik toczącej się sprawy, bowiem spowodowało "uznanie przez Sąd, że wobec wykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 14 listopada 2006 r. sygn. akt II SA/Wr 377/06 brak jest podstaw do nałożenia na organ administracji grzywny przewidzianej w art. 154 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi". Skarżący podnosi również zarzut naruszenia art. 135 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi "poprzez zaniechanie zastosowania przewidzianych ustawą środków w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do decyzji objętych skargą", tj. uchylenia tych decyzji, stwierdzenia nieważności, zobowiązanie organu do ich doręczenia albo stwierdzenia ich wydania z naruszeniem prawa. Ponadto skarżący wskazuje na naruszenie art. 153, 154 § 1 i 2, art. 155 § 1, art. 145 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz art. 7 Konstytucji RP, a także art. 6 ust. 1 i art. 13 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Zarzuty te zdaniem skarżącego są zasadne ze względu na to, że jak twierdzi skarżący, "sporne decyzje" objęte wyrokiem z dnia 14 listopada sygn. akt II SA/Wr 377/06 nie zostały skarżącemu doręczone, co z kolei uniemożliwiło ich wzruszenie. Skarżący wskazuje, że oddalenie skargi w sytuacji gdy postanowienie Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...] rażąco narusza prawo poprzez uznanie organu, że w świetle art. 110 kpa nie jest on związany spornymi decyzjami, w sytuacji gdy zostały one doręczone inwestorowi.

Strona 1/2