Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Dałkowska-Szary Sędziowie NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) del. NSA Zdzisław Kostka Protokolant asystent sędziego Hubert Sęczkowski po rozpoznaniu w dniu 24 września 2013r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Rady Miejskiej w Głogowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 marca 2013 r. sygn. akt II SA/Wr 812/12 w sprawie ze skargi Powiatu Głogowskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Głogowie z dnia 24 listopada 2009 r. nr XXXIX/343/2009 w przedmiocie zatwierdzenia taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków w 2010 r. oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 7 marca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu skargi Powiatu Głogowskiego stwierdził, że zaskarżona uchwała Rady Miejskiej w Głogowie z dnia 24 listopada 2009 r. Nr XXXIX/343/2009 w przedmiocie zatwierdzenia taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków w 2010 r., została wydana z naruszeniem prawa.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wyjaśnił, że jako podstawę prawną zaskarżonej uchwały wskazano art. 18 ust. 2 pkt 15 stawy o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zborowym odprowadzaniu ścieków (Dz.U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 ze zm. - dalej jako "ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę").
Dalej Sąd I instancji wskazał, że w § 1 uchwały Rada Miejska w Głogowie zatwierdziła taryfę dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków określoną w załączniku do uchwały, wskazując w § 2, że obowiązuje ona w okresie od 1 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2010 r. W załączniku do uchwały stanowiącym zatwierdzoną taryfę zawarty został rozdział 5 "Warunki rozliczeń z uwzględnieniem wyposażenia nieruchomości w przyrządy i urządzenia pomiarowe", gdzie w pkt 5.11 wprowadzono zapis: "Rozliczenie z odbiorcą będącym właścicielem powierzchni o trwałej nawierzchni za odprowadzanie ścieków opadowych i roztopowych następuje na podstawie ilości ustalonej w oparciu o wskazania urządzenia pomiarowego. W przypadku braku urządzenia pomiarowego ilość ścieków opadowych i roztopowych będzie ustalana jako iloczyn zanieczyszczonej powierzchni utwardzonej, średnich rocznych opadów (średnia z 10 lat) oraz z uwzględnieniem odpowiedniego dla danego rodzaju powierzchni współczynnika spływu. Informacje o średniej rocznej opadów pochodzą z Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej Oddział we Wrocławiu dla stacji opadowej IMGW w Głogowie."
Podobny przepis wprowadzony został w tabeli 12 "Zakres świadczonych usług - odprowadzanie ścieków opadowych i roztopowych". Określając w kolumnie trzeciej tej tabeli sposób rozliczenia za odebrane ścieki postanowiono, że "rozliczenie odbiorcy następuje na podstawie wskazań urządzenia pomiarowego lub w przypadku braku urządzenia pomiarowego ilość ustalana jest jako iloczyn: zanieczyszczonej powierzchni utwardzonej, średnich rocznych opadów (średnia z 10 lat) oraz z uwzględnieniem odpowiedniego dla danego rodzaju powierzchni współczynnika spływu".
Skargę na powyższą uchwałę wniósł skarżący powiat.
Stwierdzając wydanie zaskarżonej uchwały z naruszeniem prawa Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wskazał, że uchwała ta narusza prawnie chroniony interes skarżącego powiatu.
Sąd I instancji wyjaśnił, że na podstawie art. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę, akt ten określa zasady i warunki zbiorowego zaopatrzenia w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi oraz zbiorowego odprowadzania ścieków, w tym zasady działalności przedsiębiorstw wodociągowo-kanalizacyjnych, zasady tworzenia warunków do zapewnienia ciągłości dostaw i odpowiedniej jakości wody, niezawodnego odprowadzania i oczyszczania ścieków, wymagania dotyczące jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, a także zasady ochrony interesów odbiorców usług, z uwzględnieniem wymagań ochrony środowiska i optymalizacji kosztów. Przepis ten określa podstawowe założenia i cele ustawy. Wynika z nich, że korzystanie z wyżej wymienionych usług powinno być ogólnie dostępne, a dostęp do nich nie może opierać się na dowolnych zasadach. W związku z tym organy gminy zostały wyposażone w instrumenty prawa mające zapobiegać podejmowaniu przez przedsiębiorstwa wodociągowo - kanalizacyjne działań skierowanych na osiągnięcie zysku, a to poprzez weryfikację przez wójta (burmistrza, prezydenta), a następnie radę gminy przedstawionej taryfy co do jej zgodności z przepisami ustawy i celowości ich ponoszenia (art. 24 ust. 4 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę).