Sprawa ze skargi na decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Warszawie w przedmiocie nakazu rozbiórki
Sentencja

Dnia 23 stycznia 2015 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon /spr/ sędzia del. WSA Anna Szymańska Protokolant asystent sędziego Marta Romanowska po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej D. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lutego 2013 r. sygn. akt VII SA/Wa 2003/12 w sprawie ze skargi D. F. na decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Warszawie z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/5

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 lutego 2013 r. sygn. akt VII SA/Wa 2003/12, oddalił skargę D. F. na decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki.

Wyrok wydany został w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Legionowie decyzją z dnia [...] marca 2012 r. (41/12), nakazał D. F. i P. B. rozbiórkę budynku gospodarczego realizowanego samowolnie na działkach nr ew. [...]/1 i [...]/4 przy ulicy Kolejowej 71 w Chotomowie.

Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, po rozpatrzeniu odwołania D. F. i P. B., decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. ([...]), utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Legionowie z dnia [...] marca 2012 r.

Organ wskazał, że podczas oględzin w dniu 15 grudnia 2011 r. ustalono, iż inwestorzy samowolnie realizują budynek gospodarczy na starym fundamencie kotłowni. P. B. oświadczył, iż budynek przeznaczony jest na skład i opał, a podczas oględzin 17 stycznia 2012 r., że przeznaczony jest na cele gospodarcze.

Zdaniem organu w sprawie zastosowanie znajdował art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), zgodnie z którym wdrożenie procedury legalizacyjnej możliwe jest dla obiektu zgodnego z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Okoliczność ta jednak nie zachodzi, gdyż powierzchnia biologicznie czynna na działkach nr ew. [...]/1 i [...]/4 wynosi 62%, a plan miejscowy, zatwierdzony uchwałą Rady Gminy Jabłonna nr W/11/2007 z dnia 2[...] marca 2007 r., ustala nakaz powierzchni biologicznie czynnej na ww. działkach na poziomie minimalnie 70%. Niespełnienie choćby jednej z przesłanek z art. 48 ust. 2 ustawy zamyka drogę do legalizacji.

W ocenie organu nie ma znaczenia, czy chodzi o odbudowę budynku na starych fundamentach, czy też nową budowę obiektu, bowiem w obu sytuacjach wymagane jest pozwolenie na budowę lub zgłoszenie.

D. F. w skardze na powyższą decyzję zarzuciła naruszenie:

- art. 48 ust. 1 i 2 Prawa budowlanego poprzez orzeczenie rozbiórki, pomimo że obiekt nie narusza ustaleń planu;

- art. 7, art. 77 i art. 80 k.p.a., poprzez nieprzeprowadzenie dowodu z przesłuchania stron na okoliczność uzyskania w przeszłości pozwolenia na budowę obiektu oraz przeznaczenia obiektu, pomimo że w odwołaniu zawarto taki wniosek; niezbadanie wszechstronne stanu faktycznego sprawy, tj. zaniechanie ustalenia, że realizowana jest odbudowa, a nie budowa, bezpodstawne uznanie, że prowadzone roboty zmieniają powierzchnię biologicznie czynną, bezpodstawne przyjęcie, że obiekt budowlany miał być składem lub magazynem, bezprawne orzeczenie nakazu rozbiórki także wobec dawnych fundamentów i piwnic, na których strona zrealizowała odbudowę;

- błędną wykładnię planu, poprzez przyjęcie, iż ograniczenie liczby obiektów budowlanych na działkach budowlanych obejmuje także ich odbudowę (na istniejących fundamentach i piwnicach - jak w tej sprawie), a nie budowę obiektów nowych.

Strona 1/5