Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz /spr./ Sędziowie: Sędzia NSA Maria Czapska-Górnikiewicz Sędzia del. NSA Jerzy Stankowski Protokolant: starszy inspektor sądowy Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Skarbu Państwa - Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lutego 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 2648/13 w sprawie ze skargi Skarbu Państwa - Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo [...] na uchwałę Rady Miasta J. z dnia [...] maja 2003 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia zmiany w planie zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Skarbu Państwa - Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo [...] na rzecz Gminy Miasta J. kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 6 lutego 2014 r., sygn. akt IV SA/Wa 2648/13 oddalił skargę Skarbu Państwa - Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo [...] na uchwałę Rady Miasta Józefów z dnia 9 maja 2003 r. nr 69/IV/03 w sprawie zatwierdzenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy:
W piśmie z dnia 11 października 2013 r. Skarb Państwa - Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe Nadleśnictwo [...] złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę Rady Miasta Józefowa Nr 69/IV/03 z dnia 9 maja 2003 r. w sprawie zatwierdzenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Józefowa - etap IIIA podnosząc zarzuty naruszenia:
1) art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 121, poz. 1266 ze zm.) poprzez zmianę przeznaczenia działek leśnych o nr [...],[...], [...], [...] (obecnie [...]), [...], [...], [...] (wcześniej [...], [...], [...]), [...], [...] (wcześniej [...], [...]), [...] (wcześniej [...], [...]), [...], [...], [...], [...], [...] (obecnie [...]), [...] (obecnie [...], [...]) na inne bez uzyskania uprzedniej zgody Ministra Środowiska na zmianę przeznaczenia,
2) art. 1 ust. 2 pkt 2, 3 i 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.) w zw. z art. 21, art. 64 i art. 31 ust. 1 Konstytucji RP i art. 140 K.c. poprzez pominięcie rzeczywistego przeznaczenia działek, co z kolei spowodowało naruszenie zasad prawa własności, ochrony środowiska oraz walorów krajobrazowych i naruszenie tym samym zasady konieczności i proporcjonalności.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz Miasta Józefowa wniósł o oddalenie skargi stwierdzając, że projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przeszedł wymaganą prawem procedurę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Zdaniem Sądu podniesione przez skarżącego zarzuty nie mogą być podstawą stwierdzenia nieważności uchwały.
Sąd wskazał, że zgodnie z treścią art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647 j.t. ze zm.), do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego w stosunku do których podjęto uchwałę o przystąpieniu do sporządzania lub zmiany planu oraz zawiadomiono o terminie wyłożenia tych planów do publicznego wglądu, ale postępowanie nie zostało zakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Zaskarżona uchwała podlega więc ocenie pod kątem jej zgodności z przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647). W przepisach tej ustawy nie było wprost wymogu, że na zmianę przeznaczenia nieruchomości leśnej w miejscowym planie wymagana była zgoda właściwego organu administracji, jednakże wymóg taki wynikał z treści art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1205 j.t. ze zm.). Przepis ten stanowi, że przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, wymagającego zgody, o której mowa w ust. 2, dokonuje się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, sporządzonym w trybie określonym w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Z art. 7 ust. 2 pkt 2 tej ustawy wynika natomiast, że przeznaczenie na cele nierolnicze i nieleśne gruntów leśnych stanowiących własność Skarbu Państwa - wymaga uzyskania zgody Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa lub upoważnionej przez niego osoby. W aktach sprawy znajduje się decyzja wyrażająca zgodę na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele budowlane obejmująca działki wskazane przez skarżącego w skardze. Decyzja ta o nr [...] wydana została w dniu [...] lutego 2002 r. przez Wojewodę M. (k - 36 do 54 akt sądowych). Z ww. decyzji wynika, że działki te nie zostały uznane przez Wojewodę za działki stanowiące własność Skarbu Państwa. Niezależnie od tego, czy Wojewoda słusznie uznał, że działki te nie były własnością Skarbu Państwa nie jest możliwe przyjęcie przez Sąd, iż decyzja ta nie wywołała żadnych skutków prawnych i z punktu widzenia wypełnienia wymogów niezbędnych dla ważnego uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uznać ją za nieistniejącą. Nawet jeśli decyzja ta jest wadliwa, to nie ulega wątpliwości, że w czasie uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego regulowała ona kwestię zgody na zmiany przeznaczenia objętych miejscowym planem działek leśnych na cele nieleśne. Dopiero wyeliminowanie z obrotu prawnego tej decyzji ze skutkiem wstecznym pozwalałoby na uznanie, że nie było zgody na zmianę przeznaczenia działek leśnych na cele nieleśne. Zarzut naruszenia art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych Sąd uznał więc za niezasadny.