Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie: sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej B. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 lutego 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 3827/15 w sprawie ze skargi B. Z. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6153 Warunki zabudowy  terenu
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury
Minister Infrastruktury
Uzasadnienie strona 1/3

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 5 lutego 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 3827/15 oddalił skargę B. Z. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności.

Wyrok zapadł w następującym stanie sprawy:

Minister Infrastruktury i Rozwoju postanowieniem z dnia [...] 2015 r. nr [...] utrzymał w mocy postanowienie Wojewody M. z [...] 2015 r. nr [...] o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności § 2 pkt 7 zarządzenia Naczelnika Gminy Ł. z [...] 1976 r. w sprawie ustalenia granic terenów budowlanych przejmowanych na własność Państwa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że zaskarżone postanowienie nie ma charakteru rozstrzygnięcia indywidualnego w rozumieniu k.p.a. Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 roku o terenach budowlanych na obszarach wsi (Dz. U. Nr 27 poz. 216 z 1969 r.) prezydia powiatowych rad narodowych przejmowały na własność Państwa grunty stanowiące własność osób fizycznych oraz osób prawnych nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej, tereny budowlane budownictwa mieszkaniowego i zagrodowego /ust.1/. Przejęcie gruntów nastąpiło z mocy prawa z dniem ogłoszenia zarządzenia w dzienniku urzędowym. Przejęcie to nastąpiło w stanie wolnym od długów hipotecznych i innych obciążeń z wyjątkiem służebności gruntowych ujawnionych w księdze wieczystej lub zbiorze dokumentów /ust.3/. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że przepisy ustawy o terenach budowlanych na obszarach wsi dopuszczały zgłaszanie uwag i wniosków do projektu zarządzenia przez mieszkańców wsi i zainteresowanych jednostek gospodarki uspołecznionej i organizacji społecznych, w okresie wyłożenia do wglądu projektu wyznaczenia terenów budowlanych (art. 4 ust. 3). Zmiana obszaru terenów budowlanych wyznaczonych na budownictwo mieszkaniowe, zagrodowe i gospodarcze oraz usługowe i administracyjne na obszarach wsi mogła być dokonana, zgodnie z art. 6 ustawy, w drodze uchwały prezydium powiatowej rady narodowej podjętej po zasięgnięciu opinii prezydium gromadzkiej rady narodowej oraz przedstawicieli wsi. Z powyższego wynika zdaniem Sądu I instancji, że w przypadku przejmowania nieruchomości na potrzeby budownictwa na obszarze wsi, nie było konieczne, ani też dopuszczalne wydanie w tym zakresie decyzji administracyjnej. Przejęcie nieruchomości odbywało się z mocy prawa z dniem ogłoszenia w dzienniku urzędowym wojewódzkiej rady narodowej uchwały prezydium powiatowej rady narodowej o ustaleniu granic terenów przejmowanych na własność Państwa. Sama uchwała informowała wyłącznie o przejęciu określonych gruntów na własność Państwa i z datą ogłoszenia tej uchwały powstawały określone w ustawie skutki prawne (przejęcie wyznaczonych nieruchomości na własność Państwa). Decyzją administracyjną załatwiano natomiast sprawę odszkodowania za przejęte na własność Państwa grunty (art. 10 ust. 1 o terenach budowlanych na obszarach wsi oraz art. 9 ust. 1 o terenach budowlanych na obszarach wsi). Ten ostatni element procesu wywłaszczania mógł być kwestionowany przez skarżącą zarówno w administracyjnym toku instancji, jak i w innych formach (trybach) przez prawo przewidzianych. Sam zaś sposób kwestionowania przejmowanych pod budownictwo na wsi nieruchomości odbywał się na zasadach określonych w art. 4 ust. 3 ustawy. W orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, że zarządzenie naczelnika gminy wydane na podstawie przepisu art. 8 ust. 3 ustawy z 31 stycznia 1961 r. nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego lecz aktem prawa miejscowego a jego wzruszenie nie leży w kompetencjach organu administracji państwowej i nie jest załatwiane w trybie przepisów postępowania administracyjnego. W tej sytuacji zaskarżone postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności nie narusza prawa.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6153 Warunki zabudowy  terenu
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury
Minister Infrastruktury