Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Włodzimierz Ryms (spr.) Sędziowie sędzia NSA Jacek Chlebny sędzia NSA Małgorzata Dałkowska - Szary Protokolant Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 28 października 2010r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej S. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lipca 2009 r. sygn. akt IV SA/Wa 652/09 w sprawie ze skargi S. G. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 1 lipca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę S. G. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2009 r., którą została utrzymana w mocy decyzja Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] czerwca 2008 r. odmawiająca potwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego przez skarżącego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Skarżący S. G. (poprzednio przed zmianą nazwiska i imienia S. W.) urodził się [...]1920 r. w D., jako syn "ślubny" D. W. (po zmianie nazwiska D. G.) i R. W. (nazwisko rodowe C.), a więc nabył przez urodzenie obywatelstwo polskie. W październiku 1938 r. skarżący wyjechał do Palestyny. W dniu 5 lipca 1943 r. nabył obywatelstwo palestyńskie, a następnie, w maju 1948 r. nabył obywatelstwo izraelskie. Obecnie zamieszkuje w Izraelu i posiada paszport izraelski. Z przedłożonych przez skarżącego zaświadczeń wydanych przez izraelskie organy wojskowe z dnia 15 stycznia 2007 r. i z dnia 2 października 2008 r. wynika, iż skarżący w okresie od 4 sierpnia 1950 r. do 13 maja 1975 r. był zaliczony w poczet sił rezerwowych (stawił się celem zapisu i rejestracji w siłach rezerwy). W tym stanie faktycznym Sąd pierwszej instancji podzielił stanowisko organów, iż skarżący utracił obywatelstwo polskie na podstawie art. 11 pkt 2 ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 7, poz. 44 ze zm.), z dniem wstąpienia do służby wojskowej w państwie obcym bez zgody właściwego wojewody wyrażonej w porozumieniu z właściwym dowódcą okręgu korpusu. W ocenie tego Sądu dobrowolne nabycie obywatelstwa izraelskiego oznaczało przyjęcie obowiązku obrony tego państwa, a wobec tego zgłoszenie się do odbycia służby wojskowej i zaliczenie skarżącego do żołnierzy sił rezerwowych Wojska Obrony Izraela oznacza, że wstąpił do służby wojskowej w państwie obcym. Powszechny obowiązek wojskowy, w świetle ustawy z dnia 4 lutego 1950 r. o powszechnym obowiązku wojskowym (Dz. U. Nr 6, poz. 46), która obowiązywała w dacie powołania skarżącego do służby rezerwowej w wojsku izraelskim obejmował nie tylko zasadniczą służbę wojskową, ale także służbę wojskową w rezerwie. Dla oceny zaś spełnienia przesłanki wstąpienia do służby wojskowej w państwie obcym miarodajne są przepisy prawa polskiego, a nie prawa innego państwa.
W skardze kasacyjnej skarżący jako podstawy kasacyjne wskazał naruszenie przepisów o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (art. 3 § 1 i 2, art. 106 § 3, art. 135, art. 141 § 4, art. 145 § 1 pkt 1 lit. "a" i "c", art. 151) oraz przepisów postępowania administracyjnego (art. 7, 77, 81, 107 i 138 § 2 k.p.a.), przepisów art. 11 pkt 2 ustawy o obywatelstwie Państwa Polskiego i art. 115 ust. 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 r. o powszechnym obowiązku wojskowym, a także art. 184 Konstytucji i art. 1 § 1 i 2 Prawa o ustroju sądów administracyjnych. Zdaniem skarżącego naruszenie wskazanych przepisów polegało na tym, że Sąd I instancji zaniechał dokonania kontroli zaskarżonej decyzji, pomimo że została wydana z naruszeniem przepisów K.p.a., nie odniósł się do podnoszonych w skardze zarzutów, nie uwzględnił wniosku o przeprowadzenie dowodu na okoliczność treści przepisów prawa izraelskiego i jego stosowania co do powoływania, odbywania służby wojskowej w Izraelu i wydawania zaświadczeń przez organy Wojsk Obrony Izraela, a przede wszystkim wadliwie przyjął, że zapisanie do sił rezerwy Izraela jest tożsame z wstąpieniem do służby wojskowej w państwie obcym, co skarżący wiąże z wadliwym ustaleniem, "że ojciec skarżącego przyjął określone obowiązki w obcym wojsku, a zwłaszcza, że uczynił to dobrowolnie".