Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie sędzia NSA Grzegorz Czerwiński sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wójta Gminy O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 grudnia 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 2255/17 w sprawie ze skargi Wójta Gminy O. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] czerwca 2017 r., nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] maja 2015 r., znak: [...]; 3. umarza postępowanie administracyjne; 4. zasądza od Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii na rzecz Wójta Gminy O. kwotę 660 (sześćset sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrokiem z 28 grudnia 2017 r., sygn. akt IV SA/Wa 2255/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wójta Gminy O. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] czerwca 2017 r., nr [...], w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej Wójtowi Gminy O. w wysokości 2 000 zł za wydanie decyzji z [...] sierpnia 2013 r., nr [...], o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego z naruszeniem terminu określonego w art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, oddalił skargę.
W uzasadnieniu wyroku sąd wojewódzki stwierdził, że [...] sierpnia 2013 r. Wójt Gminy O., po rozpatrzeniu wniosku z [...] maja 2013 r., złożonego przez Gminę O., wydał decyzję nr [...] o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającej na budowie świetlicy wiejskiej, na działce o numerze ewidencyjnym [...] oraz części działki nr [...] obręb geodezyjny [...], gmina O.
Wojewoda [...] postanowieniem z [...] maja 2015 r., znak: [...], wymierzył Wójtowi Gminy O. karę pieniężną w wysokości 2 000 zł za wydanie decyzji z [...] sierpnia 2013 r. z naruszeniem terminu określonego w art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Wójt Gminy O. złożył zażalenie na postanowienie Wojewody [...], wnosząc o jego uchylenie w całości i umorzenie niniejszego postępowania.
Zaskarżonym postanowieniem z [...] czerwca 2017 r. Minister Infrastruktury i Budownictwa utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.
Organ odwoławczy wskazał, ze zgodnie z art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w przypadku niewydania przez właściwy organ decyzji w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji, organ wyższego stopnia wymierza temu organowi w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę pieniężną w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki.
Wojewoda ustalił, że postępowanie prowadzone przez skarżącego toczyło się przez 85 dni. Po odliczeniu od ww. czasu trwania postępowania 65 dni wynikających z art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, 14 dni przeznaczonych na uzgodnienie projektu decyzji (od 9 lipca 2013 r. do 22 lipca 2013 r.) oraz 2 dodatkowych dni wynikających z art. 57 § 4 k.p.a. orzekł, że decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego została wydana z czterodniową zwłoką. W ocenie organu odwoławczego organ pierwszej instancji przeprowadził postępowanie administracyjne zgodnie z przepisami k.p.a. i ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Organ przypomniał, że na gruncie procedury administracyjnej żądanie strony wszczyna postępowanie administracyjne z chwilą doręczenia go organowi i wyznacza jego przedmiot. Oznacza to, że o treści żądania decyduje jedynie strona, a organ administracji publicznej nie jest uprawniony do swobodnego interpretowania tego żądania i modyfikowania jego zakresu. W razie wątpliwości co do charakteru żądania, organ jest zobowiązany wyjaśnić rzeczywistą wolę strony.