Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz ( spr. ) Sędzia NSA Barbara Skrzycka - Pilch Protokolant Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych Z. K. oraz [...] Stowarzyszenia Ekologicznego we W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 września 2004 r. sygn. akt IV SA 3348/03 w sprawie ze skargi E. i K. J., Z. K., [...] Stowarzyszenia Ekologicznego we W. i innych na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] sierpnia 2003 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji autostrady płatnej A-8 (dawniej A-4) dla odcinka Obwodnicy Wrocławia w województwie dolnośląskim oddala skargi kasacyjne
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 30 września 2004 r. sygn. akt IV SA 3348/03 oddalił skargi wniesione na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] sierpnia 2003 r. utrzymującą w mocy decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] kwietnia 2003 r. w przedmiocie ustalenia lokalizacji autostrady płatnej A-8 dla odcinka obwodnicy Wrocławia w województwie dolnośląskim. W uzasadnieniu wyroku Sąd przede wszystkim zauważył, że w sprawie zostały już wydane dwa wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego to jest z dnia 9 listopada 2000 r. sygn. akt IV SA 976/00 i z dnia 2 grudnia 2002 r. sygn. akt IV SA 318/02, którymi Sąd był związany stosownie do art. 99 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm./.
Uzasadniając oddalenie skarg Sąd pierwszej instancji podniósł, że zaskarżona decyzja uwzględnia wytyczne zawarte w powyższych wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego. Stanowisko zajęte przez organy administracji w zakresie oceny przedłożonych wariantów lokalizacji autostrady jest wyczerpujące i wszechstronne jak też w pełni koresponduje ze zgromadzonym materiałem dowodowym a w szczególności z oceną sporządzoną przez zespół specjalistów.
Dokumentacja zawarta w aktach administracyjnych w pełni potwierdza stanowisko organów obu instancji. W ocenie Sądu z faktu, iż organy administracji nie podzieliły trafności koncepcji przedłożonych przez skarżących nie można wyprowadzić wniosku o braku dokonania rzetelnej analizy tych propozycji. Istotą zarzutów skarg jest zamiar wykazania, że inne warianty przebiegu autostrady są lepsze niż wariant objęty zaskarżoną decyzją, jednakże nie podważają one zgodności z prawem przebiegu autostrady określonego w zaskarżonej decyzji.
W związku z zarzutem braku analizy ekonomicznej, o której mowa w ( 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 16 stycznia 2002 r. w sprawie przepisów techniczno-budowlanych dotyczących autostrad /Dz. U. Nr 12, poz. 116/, Sąd pierwszej instancji stwierdził, że przepis ten wykracza poza delegację ustawową, zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy o autostradach płatnych, uprawniającą do wydania rozporządzenia wykonawczego wyłącznie w zakresie przepisów techniczno-budowlanych.
Zarzuty dotyczące daty wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia lokalizacji przedmiotowej autostrady zostały przez sąd pierwszej instancji oddalone. Sąd stwierdził, że postępowanie zostało wszczęte w 1998 roku, stosownie zaś do art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 2 ustawy o autostradach płatnych mających w związku z tym zastosowanie w dacie wydania decyzji należało przyjąć, że wojewoda doręcza decyzję o lokalizacji autostrady tylko wnioskodawcy, natomiast pozostałe strony zawiadamia o jej wydaniu i treści w drodze obwieszczeń w urzędach gmin i w prawie lokalnym.
Rozważając kwestię odległości budynków od osi jezdni, podnoszoną przez skarżących, za niezasadne Sąd pierwszej instancji uznał zarzuty odnoszące się do niespełnienia wymagań wynikających z pkt 3 postanowienia Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia 5 czerwca 1998 r. uzgadniającego wskazania lokalizacyjne. Z treści tego postanowienia wynika wyłącznie zakaz lokalizowania nowych budynków w odległości 250 m od osi jezdni, nie dotyczy on natomiast budynków już istniejących.