Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz Sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz (spr.) Sędzia del. WSA Grzegorz Czerwiński Protokolant asystent sędziego Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej L. A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. akt IV SA/Wa 446/11 w sprawie ze skargi L. A. K. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...], 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz L. A. K. kwotę 1.000 (słownie: jeden tysiąc) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. akt IV SA/Wa 446/11 oddalił skargę L. A. K. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania.
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy:
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] lutego 2011 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji na podstawie art. 134 k.p.a. stwierdził niedopuszczalność odwołania L. A. K. od decyzji Wojewody M. z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podano, że pełnomocnik L. A. K. w dniu 14 stycznia 2011 r. w siedzibie organu pierwszej instancji złożył pełnomocnictwo do jej reprezentowania oraz pismo z dnia 8 stycznia 2011 r., którym wezwał Wojewodę M. do niezwłocznego wydania decyzji w sprawie, i jednocześnie stwierdził, że w przypadku wydania odmownej decyzji pismo to należy traktować jako odwołanie.
Organ wskazał, że decyzja Wojewody M. z dnia [...] grudnia 2010 r., jak wynika z pisma Konsulatu Generalnego RP w Chicago z dnia 1 lutego 2010 r. została skarżącej doręczona w dniu 24 stycznia 2011 r. i w tym dniu weszła do obrotu prawnego. Oznacza to, że w dacie złożenia w dniu 14 stycznia 2011 r. skarżona decyzja nie funkcjonowała w obrocie prawnym i termin na wniesienie środka odwoławczego przez L. A. K. jeszcze nie rozpoczął biegu. Początek biegu tego terminu przypadał dopiero na dzień 25 stycznia 2011 r., co oznacza, że odwołanie było przedwczesne, a tym samym niedopuszczalne, pod rygorem stwierdzenia nieważności (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.) w przypadku jego merytorycznego rozpatrzenia.
Minister stwierdził, że w tym stanie rzeczy zobligowany był na podstawie art. 134 k.p.a. do stwierdzenia niedopuszczalności odwołania L. A. K.
Na to postanowienie pełnomocnik L. A. K. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, podnosząc zarzut naruszenia art. 7, 391 § 1 k.p.a., art. 40 § 2 i art. 77 k.p.a. poprzez uznanie skuteczności doręczenia skarżonej decyzji Wojewody M. z dnia [...] grudnia 2010 r. i zarazem niedoręczenie zaskarżonej decyzji ustanowionemu pełnomocnikowi. Naruszenia te zdaniem pełnomocnika miały wpływ na treść rozstrzygnięcia sprawy, gdyż w ich wyniku MSWiA odmówił rozpatrzenia odwołania. Pełnomocnik wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
W motywach autor skargi podniósł, że Minister pominął wymóg z art. 40 § 2 k.p.a. doręczenia decyzji ustanowionemu skutecznie pełnomocnikowi od dnia 14 stycznia 2011 r. Organ nieprawidłowo ustalił okoliczność doręczenia decyzji Wojewody M., uznając, że wynika to z elektronicznego potwierdzenia odbioru z dnia 24 stycznia 2011 r. W aktach brak jest dowodów na potwierdzenie, że skarżąca wyraziła zgodę na przewidzianą w art. 391 § 1 k.p.a. formę doręczenia decyzji lub też że decyzja została jej doręczona w innej formie.