Skarga kasacyjna na uchwałę Rady Miasta Nowy Targ w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Nowy Targ 26 (Równia Szaflarska), w tym zmiany miejscowego planu zagospodarowania Przestrzennego Nowy Targ 9".
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon Sędzia del. NSA Jerzy Solarski Protokolant sekretarz sądowy Beata Osińska po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Miasta Nowy Targ od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 marca 2014 r. sygn. akt II SA/Kr 1658/13 w sprawie ze skargi H. G. i J. G. na uchwałę Rady Miasta Nowy Targ z dnia 29 sierpnia 2013 r. nr XXXV/297/2013 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Nowy Targ 26 (Równia Szaflarska), w tym zmiany miejscowego planu zagospodarowania Przestrzennego Nowy Targ 9". 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 28 marca 2014 r., sygn. akt II SA/Kr 1658/13 po rozpoznaniu skargi H. G. i J. G. na uchwałę Rady Miasta Nowy Targ z dnia 29 sierpnia 2013 r. nr XXXV/297/2013 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Nowy Targ 26 (Równia Szaflarska), w tym zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Nowy Targ 9", stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w części tekstowej i graficznej dotyczącej przebiegu drogi o symbolu 5 KDGP na odcinku obejmującym działki o numerach geodezyjnych [...] i [...].

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy:

H. G. i J. G. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na ww. uchwałę Rady Miasta Nowy Targ z dnia 29 sierpnia 2013 r., nr XXXV/297/2013, domagając się stwierdzenia jej nieważności, ewentualnie niezgodności z prawem i stwierdzenia, że uchwała nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku.

Zaskarżonej uchwale zarzucili naruszenie:

- art. 9, art. 10, art. 12, i art. 20 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym poprzez uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego niezgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Nowy Targ z dnia 28 czerwca 2010 r., który przewidywał całkowicie odmienny przebieg kwestionowanej drogi oznaczonej symbolem GP, w taki sposób, iż budynki zlokalizowane na działkach o nr [...] i [...] znajdowały się poza liniami rozgraniczającymi ww. drogę;

- art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez nadużycie władztwa planistycznego przez Radę Gminy;

- art. 6 i art. 15 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez naruszenie chronionego prawem uprawnienia właścicielskiego;

- art. 17 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym poprzez nieuwzględnienie uwag do planu zagospodarowania przestrzennego,

- art. 17 pkt 6 pkt b ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym poprzez nieuzgodnienie planu zagospodarowania przestrzennego z wojewodą w sytuacji, gdy przedmiotowy plan obejmuje projekt inwestycji drogi krajowej (art. 11 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania inwestycji w zakresie dróg publicznych);

- art. 64 ust. 3 oraz z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, poprzez pozbawienie wzywających uprawnień właścicielskich i zlokalizowanie instytucji użytku publicznego na działce zabudowanej, podczas gdy istnieje możliwość lokalizacji powyższej inwestycji na terenach bezpośrednio sąsiednich niezabudowanych;

- art. 35 ustawy o drogach publicznych poprzez nieuwzględnienie przez Radę Miasta przy ustalaniu terenów przeznaczonych pod budowę drogi ochrony terenów zabudowanych;

- art. 11 i ust. 2 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych poprzez jego błędne zastosowanie, gdyż przepis ten wyłącza zastosowanie przepisów o zagospodarowaniu przestrzennym jedynie w przypadku składania wniosku zarządcy drogi do wojewody celem realizacji inwestycji drogowej, a nie w sytuacji uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przewidującego jedynie możliwość takiej inwestycji.

Strona 1/10