Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Zagórzu w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie sędzia NSA Andrzej Gliniecki sędzia del. WSA Joanna Brzezińska /spr./ Protokolant asystent sędziego Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Gminy Zagórz od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 15 kwietnia 2014 r. sygn. akt II SA/Rz 1355/13 w sprawie ze skargi D. J. na uchwałę Rady Miejskiej w Zagórzu z dnia 19 lipca 2013 r. nr XLVII/311/2013 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie do ponownego rozpoznania; 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie strona 1/20

Wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2014 r. sygn. akt II SA/Rz 1355/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie (dalej jako: WSA), po rozpoznaniu sprawy ze skargi D. J. na uchwałę Rady Miejskiej w Zagórzu z dnia 19 lipca 2013r. nr XLVII/311/2013, stwierdził nieważność § 19, § 7 pkt 6 zaskarżonej uchwały (pkt I), w pozostałym zakresie oddalił skargę (pkt II), stwierdził, że zaskarżona uchwała w części opisanej w pkt I wyroku nie podlega wykonaniu (pkt III) oraz zasądził od organu na rzecz skarżącego 500 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt IV).

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach sprawy:

Uchwałą nr XLVII/311/2013 Rady Miejskiej w Zagórzu z dnia 19 lipca 2013 r., podjętą na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.) oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 647, ze zm. - zwanej dalej "u.p.z.p.") w związku z uchwałą nr XI/56/2011 Rady Miejskiej w Zagórzu z dnia 12 maja 2011 r. - uchwalony został Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego "ZAHUTYŃ-III".

Pismem z 27 września 2013 r. D. J. wezwał Radę Miejską w Zagórzu do usunięcia naruszenia prawa - poprzez zmianę ww. uchwały w części dotyczącej zmiany przeznaczenia działki ewidencyjnej nr [...] położonej w Zahutyniu. Ustalenia uchwały odnoszące się do działki nr ewid. [...], określone w § 19, § 7 pkt 6 i § 3 ust. 1 pkt g naruszają art. 32 ust. 1 i 3 oraz art. 64 ust. 2 Konstytucji RP w zakresie w jakim uniemożliwiają zabudowę działki nr [...], która nie ingeruje w inne chronione prawem wartości oraz w zakresie w jakim w tej samej strefie pozwalają na zabudowę jednorodzinną niektórych terenów, z wyłączeniem działki nr [...]. Zdaniem D. J. naruszono również art. 7 Konstytucji RP w zw. z art. 27 ust. 1 i art. 28 ust. 2 ustawy Prawo wodne, poprzez wprowadzenie w drodze aktu prawa miejscowego takich ograniczeń w korzystaniu z przylegającego do nieruchomości cieku wodnego, które może nałożyć tylko wyłącznie wójt (burmistrz prezydent) w formie decyzji i tylko w uzasadnionych przypadkach. Pozbawiono tym samym właściciela działki nr [...] istniejącej uprzednio możliwości zabudowy mieszkalnej działki i faktycznego władztwa nad nieruchomością, zmieniono jej przeznaczenie na tereny zielone z wyznaczeniem strefy ochronnej wzdłuż cieku wodnego.

Organ nie udzielił odpowiedzi na powyższe wezwanie.

W skardze z 19 listopada 2013 r. na wymienioną na wstępie uchwałę Rady Miejskiej w Zagórzu w sprawie uchwalenia Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego "Zahutyń-III" - w części dotyczącej § 19 i § 7 pkt 6 i § 3 ust. 1 pkt g, D. J. wniósł o jej uchylenie w tym zakresie, ewentualnie stwierdzenie jej nieważności i przekazanie sprawy do ponownego postępowania.

Skarżący, analogicznie jak w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zarzucił niezgodność powyższych zapisów planu z art. 32 ust. 1 i ust. 3, art. 64 ust. 2 Konstytucji RP, raz jeszcze podkreślając, że zapis ten ogranicza prawo własności, uniemożliwia zabudowę działki nr [...] (będącej jego własnością), podczas gdy zabudowa ta nie ingeruje w inne prawem chronione wartości. W tej samej strefie dopuszczono zabudowę jednorodzinną, jednak z wyłączeniem działki skarżącego. Naruszono również przepisy ustawy z dnia 18.07.2001 r. Prawo wodne tj. art. 28 ust. 2, art. 27 ust. 1 w zw. z art. 7 Konstytucji RP, poprzez ustanowienie strefy ochronnej o szerokości 15m. Tym samym pozbawiono skarżącego faktycznego władztwa nad nieruchomością i uniemożliwiono ewentualne ogrodzenie przedmiotowej działki.

Strona 1/20