Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję z [...] sierpnia 2012 r. wniosła skarżąca zarzucając jej naruszenie art. 7, art. 75 § 1, art. 77 § 1 i art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r. poz. 267 ze zm., dalej jako "Kpa").
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 13 lutego 2013 r. sygn. akt IV SA/Wa 2437/12 uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z [...] marca 2012 r.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 19 września 2013 r. sygn. akt II OSK 1593/13, po rozpoznaniu skargi kasacyjnej Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, uchylił powyższy wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji. W uzasadnieniu wyroku wskazano, że dla oceny przesłanek nieważności w tym postępowaniu decydujące znaczenie ma stan faktyczny i prawny sprawy na datę wydania decyzji ostatecznej w sprawie rozpoznawanej w trybie zwykłym tj. 12 marca 2009 r. Okoliczności, jakie zaistniały po wydaniu decyzji ostatecznej w sprawie postępowania lokalizacyjnego, nie mogą wpływać na ocenę przesłanek nieważności ocenianej decyzji ostatecznej. Zatem Sąd pierwszej instancji, w sposób nieuprawniony przyjął, że organ nadzoru w trakcie prowadzonego postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji lokalizacyjnych, uprawniony jest do analizowania przyczyn uchylenia przez Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Białymstoku decyzji Starosty Białostockiego z [...] lutego 2009 r. w sprawie aktualizacji operatu ewidencji gruntów. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał również, że operat podziału dz. nr [...] wykonany został przez uprawnionego geodetę i przyjęty wraz z wykazem zmian gruntowych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Mapa z projektem podziału dz. nr [...] została opatrzona stosowną klauzulą. W oparciu o takie materiały orzekano w sprawie lokalizacji drogi krajowej. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego dokumentacja geodezyjno-kartograficzna, przyjęta do opracowania materiałów graficznych, w tym projektów podziałów nieruchomości opatrzona stosownymi klauzulami ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, nie może być kwestionowana przez organ orzekający w sprawie ustalenia lokalizacji drogi publicznej. Późniejsza decyzja kasacyjna z [...] kwietnia 2009 r. wydana w ramach innego postępowania, a to w zakresie aktualizacji operatu ewidencyjnego gruntów i budynków obrębu [...] gm. [...] dotyczącego przywrócenia przebiegu linii granicznej pomiędzy dz. nr [...] i [...] oraz zmiany pola powierzchni dz. nr [...] należącej do J. N., nie może wpłynąć na wyżej wyrażone stanowisko.
Po ponownym rozpoznaniu sprawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie powołanym wyrokiem z 3 lutego 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 2668/13 oddalił skargę skarżącej. Sąd wskazał, że zgodnie z art. 190 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej jako "Ppsa"), związany jest wykładnią prawa dokonaną w niniejszej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że zarówno Wojewoda Podlaski, jak i Minister Infrastruktury jako organ odwoławczy orzekając w sprawie lokalizacji drogi krajowej, w tym zatwierdzając projekty podziału nieruchomości sporządzone zgodnie z obowiązującymi przepisami, nie byli uprawnieni do kwestionowania projektu podziału nieruchomości, ani badania zgodności zapisów ewidencji gruntów i budynków ze stanem faktycznym oraz zapisami zawartymi w księgach wieczystych ustanowionych dla tych nieruchomości. Wobec tego brak jest podstaw do uznania, że decyzja Wojewody Podlaskiego w przedmiocie ustalenia lokalizacji drogi krajowej i utrzymująca ją w mocy decyzja organu odwoławczego zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa, o którym mowa w art. 156 § 1 pkt 2 Kpa.