Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
W postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym prowadzonym na skutek wniesienia skargi kasacyjnej obowiązuje generalna zasada ograniczonej kognicji tego Sądu (art. 183 § 1 Ppsa). Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, wyznaczonych przez przyjęte w niej podstawy, określające zarówno rodzaj zarzucanego zaskarżonemu orzeczeniu naruszenia prawa, jak i jego zakres. Z urzędu bierze pod rozwagę tylko nieważność postępowania. Ta jednak nie miała miejsca w rozpoznawanej sprawie.
W rozpoznawanej sprawie kluczowe znaczenie ma ta okoliczność, że Sąd pierwszej instancji rozpoznając sprawę, był związany wykładnią prawa, której dokonał Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym wyroku z 19 września 2013 r. W orzeczeniu tym jednoznacznie wskazano, że dokumentacja geodezyjno-kartograficzna przyjęta do opracowania materiałów graficznych, w tym projektów podziałów nieruchomości opatrzona stosownymi klauzulami ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej nie może być kwestionowana przez organ orzekający w sprawie ustalenia lokalizacji drogi publicznej. Zgodnie z art. 190 Ppsa nie można oprzeć skargi kasacyjnej na podstawach sprzecznych z wykładnią prawa ustaloną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny.
W związku z powyższym zauważyć należy, że podstawy skargi kasacyjnej dotyczą w istocie tego, że Sąd pierwszej instancji nie dokonał odmiennej od Naczelnego Sądu Administracyjnego wykładni prawa i nie uznał, że organy miały obowiązek badania w postępowaniu o ustalenie lokalizacji drogi prawidłowości materiałów przyjętych do państwowego zasobu geodezyjno-kartograficznego.
Zarzuty te należy zatem uznać za całkowicie nieuzasadnione. Domniemane uchybienia polegające na zaniechaniu weryfikacji dokumentacji geodezyjnej w ramach postępowania o ustalenie lokalizacji drogi, nie mogą być w żadnym razie być uznane za rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 Kpa w zw. z art. 64 Konstytucji RP oraz w zw. z art. 7, art. 75 § 1, art. 77 § 1 i art. 80 Kpa w zw. z art. 4 specustawy drogowej oraz w związku z § 9 i § 10 rozporządzenia w sprawie zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych, ewidencjonowania systemów i przechowywania kopii zabezpieczających bazy danych, a także ogólnych warunków umów o udostępnienie tych baz. Oddalając skargę na decyzję o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji, Sąd pierwszej instancji nie mógł przy tym naruszyć zarzucanych przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, jako przepisów prawa procesowego, których w ogóle nie stosował.
Brak było również jakichkolwiek podstaw dla uwzględnienia zawartego w skardze kasacyjnej wniosku o wystąpienie przez skład orzekający w niniejszej sprawie z wnioskiem o podjęcie przez Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów uchwały zawierającej rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości, ponieważ w sprawie nie występuje żadne zagadnienie prawne, które wywoływało by jakiekolwiek wątpliwości.
Mając na uwadze, że zarzuty skargi kasacyjnej nie są usprawiedliwione, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 Ppsa oddalił skargę kasacyjną.