Skargi kasacyjne W. J. i B. K. oraz G. Z. od wyroku WSA w Krakowie w sprawie ze skarg W. J. i B. K. na uchwałę Rady Gminy Z. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz /spr./ Sędziowie sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia del. WSA Leszek Kamiński Protokolant asystent Andrzej Nędzarek po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skarg kasacyjnych W. J. i B. K. oraz G. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 14 czerwca 2010 r. sygn. akt II SA/Kr 357/10 w sprawie ze skarg W. J. i B. K. na uchwałę Rady Gminy Z. z dnia [...] września 2006 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. uchyla zaskarżony wyrok w pkt II i w tym zakresie przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie do ponownego rozpoznania 2. oddala skargę kasacyjną Gminy Z. 3. zasądza od Gminy Z. solidarnie na rzecz W. J. i B. K. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie strona 1/9

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 14 czerwca 2010 r., sygn. akt II SA/Kr 357/10, po rozpoznaniu skarg W. J. i B. K. , w pkt I stwierdził nieważność § 31 uchwały Rady Gminy Z. z dnia 21 września 2006 r., nr XLI/53/2006 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w pkt II w pozostałym zakresie skargę oddalił, w pkt III określił, że uchwała w zakresie w jakim stwierdzono jej nieważność nie może być wykonywana, w pkt IV orzekł o kosztach postępowania.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy.

Rada Gminy Z. podjęła w dniu 21 września 2006 r. uchwalę nr XLI/53/2006 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na obszarze Gminy Z. nr [...] w granicach administracyjnych miejscowości K. rejon N. W.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na powyższą uchwałę złożył w dniu 9 lutego 2010 r. W. J. reprezentowany przez pełnomocnika radcę prawnego M. S. W tym samym dniu została złożona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skarga na tę samą uchwałę przez B. K. również reprezentowanego przez pełnomocnika radcę prawnego M. S. Obydwie skargi zostały poprzedzone wezwaniem Rady Gminy Z. do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia skarżących, które wpłynęło do właściwego organu w dniu 18 stycznia 2010 r. Rada Gminy Z. nie udzieliła odpowiedzi na wezwania skarżących.

Skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności uchwały Rady Gminy Z. nr XLI/53/2006 z dnia 21 września 2006 roku w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na obszarze Gminy Z. Nr [...] w granicach administracyjnych miejscowości K. rejon N. W. w części dotyczącej nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr [...] będącej własnością W. J. oraz nr [...] będącej własnością B. K. , położonych w miejscowości K. Ponadto wnieśli o orzeczenie, że zaskarżona uchwała nie może być wykonywana do czasu uprawomocnienia się orzeczenia wydanego w sprawie. Wnieśli również o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W. J. i B. K. podali, uzasadniając swój interes prawny do wystąpienia ze skargą na miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, że są odpowiednio właścicielami nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr [...] oraz nr [...]w miejscowości K. Skarżący w szczególności wskazali na sprzeczność pomiędzy treścią § 18 i § 31 zaskarżonej uchwały, co narusza ich zdaniem art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy planistycznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdzając zaskarżonym wyrokiem nieważność uchwały w części wskazał, że w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę przyjął, iż przedmiotem zaskarżenia jest cała uchwała Rady Gminy Z. nr XLI/53/2006 z dnia 21 września 2006 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na obszarze Gminy Z. nr [...] w granicach administracyjnych miejscowości K. rejon N. W. mając dodatkowo na uwadze prezentowaną i kształtującą się w orzecznictwie NSA wykładnię art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zgodnie z którą "przedmiotem skargi wniesionej na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym na uchwałę rady gminy w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest zawsze cała ta uchwała w znaczeniu formalnym, a legitymacja do zaskarżenia takiej uchwały przysługuje każdemu, kto wykaże naruszenie swojego interesu prawnego lub uprawnienia konkretnymi postanowieniami tej uchwały w odniesieniu choćby tylko do jednej działki położonej na obszarze objętym planem" (por. wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2009 r., II OSK 205/09). Wykładnia taka uzasadnia przyjęcie w niniejszej sprawie, że skarżący mogą być legitymowani do zaskarżenia przedmiotowej uchwały w całości.

Strona 1/9