Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Miasteczku Śląskim w przedmiocie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków na terenie gminy uchyla pkt 2 wyroku i stwierdza nieważność § 28 ust. 3 i § 36 uchwały Rady Miejskiej w Miasteczku Śląskim z 7 września 2007 r. nr XII/77/0
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) sędzia del. WSA Mirosław Gdesz po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Gliwicach od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 stycznia 2019 r. sygn. akt II SA/Gl 799/18 w sprawie ze skargi Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Tarnowskich Górach na uchwałę Rady Miejskiej w Miasteczku Śląskim z dnia 7 września 2007 r. nr XII/77/07 w przedmiocie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków na terenie gminy uchyla pkt 2 wyroku i stwierdza nieważność § 28 ust. 3 i § 36 uchwały Rady Miejskiej w Miasteczku Śląskim z 7 września 2007 r. nr XII/77/07.

Uzasadnienie strona 1/4

Wyrokiem z 28 stycznia 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach po rozpoznaniu skargi Prokuratora Rejonowego w Tarnowskich Górach stwierdził nieważność § 19 ust. 1 i ust. 2, § 19 ust. 4f, jak i § 23 ust. 1 w części "oraz instalacji wodociągowych i kanalizacyjnych" uchwały Rady Miejskiej w Miasteczku Śląskim z 7 września 2007 r. w przedmiocie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków na terenie gminy (pkt 1 wyroku). W pozostałym zakresie Sąd I instancji oddalił skargę (pkt 2 wyroku).

W uzasadnieniu prawnym zaskarżonego wyroku Sąd I instancji wyjaśnił, że przedmiotem skargi jest uchwała Rady Miejskiej w Miasteczku Śląskim z 7 września 2007 r., więc kontrola musi się odnosić do kwestii jej zgodności z przepisem zawierającym delegację ustawową, tj. art. 19 ust. 2 ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz.U. z 2017 r., poz. 328, dalej: ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę), w wersji obowiązującej w tej dacie. Późniejsze nowelizacje tej ustawy spowodowały nie tylko zmiany w zakresie numeracji poszczególnych jednostek redakcyjnych, ale także w treści samej delegacji ustawowej (obecnie art. 19 ust. 4 ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę).

W pierwszej kolejności Sąd I instancji przedstawił powody, które uzasadniały stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części.

Ponadto oddalając skargę w pozostałej części Sąd I instancji wyjaśnił, że § 28 ust. 3 Regulaminu stanowi, że "Jeżeli warunki techniczne obejmowały również konieczność wybudowania przez przyszłego Odbiorcę ze środków własnych urządzeń wodociągowych i/lub kanalizacyjnych pod warunkiem przystąpienia do odbioru przyłącza jest równoczesny odbiór tych urządzeń". Brak jest w ustawie upoważnienia dla rady gminy do nałożenia na odbiorcę, który buduje na własny koszt urządzenia, obowiązku uzyskania warunków technicznych. Wobec tego nie jest także możliwe, żeby takie warunki techniczne przewidywały obowiązek odbioru wykonanych na własny koszt urządzeń.

Sąd I instancji wyjaśnił, że nie podziela zarzutu Prokuratora w zakresie sprzeczności z prawem § 36 Regulaminu. Przepis ten stanowi, że "zapewnienie dostawy wody na cele przeciwpożarowe następuje na podstawie umowy zawieranej pomiędzy Gminą i Przedsiębiorstwem; umowa określa m.in. punkty poboru wody, składanie, w terminach wynikających z umowy, informacji o ilości wody pobranej na cele przeciwpożarowe z poszczególnych punktów poboru wody."

Treść § 36 Regulaminu wymaga skonfrontowania z art. 19 ust. 2 pkt 9 o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę oraz art. 22 cytowanej ustawy. Pierwszy z tych przepisów, wyznaczający treść delegacji ustawowej, wskazuje, że regulamin powinien określać warunki dostarczania wody na cele przeciwpożarowe. Natomiast zgodnie z art. 22 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę "Przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne obciąża gminę na podstawie cen i stawek opłat ustalonych w taryfie za: 1) wodę pobraną z publicznych studni i zdrojów ulicznych; 2) wodę zużytą do zasilania publicznych fontann i na cele przeciwpożarowe; 3) wodę zużytą do zraszania publicznych ulic i publicznych terenów zielonych." W ocenie Sądu I instancji, brak jest podstaw do przyjęcia, że treść umowy, przewidzianej w Regulaminie, nie mieści się w dyspozycji art. 19 ust. 2 pkt 9 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę. Zapewnienie dostawy wody na cele przeciwpożarowe nie wymaga zawarcia umowy pomiędzy gminą a przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym. Natomiast nie ma przeszkód, żeby, uregulować w drodze umowy kwestie związane z określeniem punktów poboru wody do tych celów oraz przekazywania informacji o ilości pobranej na te cele wody z poszczególnych punktów poboru. Informacje te służą do przygotowania rozliczenia, o którym stanowi art. 22 ust. 2 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę. Wobec tego analiza § 36 Regulaminu, zwłaszcza w kontekście art. 19 ust. 2 pkt 9 oraz art. 22 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę, może uzasadniać wniosek, że nie chodzi tu o zawarcie umowy w celu dostaw wody na cele przeciwpożarowe, ale określenie warunków dostarczania wody na cele przeciwpożarowe.

Strona 1/4