Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Sędzia del. WSA Dorota Dąbek Protokolant starszy inspektor sądowy Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 czerwca 2014 r. sygn. akt IV SAB/Po 23/14 w sprawie ze skargi W. P. na bezczynność Starosty Krotoszyńskiego i przewlekłe prowadzenie postępowania w przedmiocie wykonania wyroku Sądu w sprawie o sygn. IV SA/Po 798/13 oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 11 czerwca 2014 r., sygn. akt IV SAB/Po 23/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę W. P. na bezczynność Starosty Krotoszyńskiego i przewlekłe prowadzenie postępowania w przedmiocie wykonania wyroku Sądu w sprawie o sygn. IV SA/Po 798/13.
Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Prawomocnym wyrokiem z 9 października 2013 r., sygn. akt IV SA/Po 798/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu skargi W. P. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z [...] lipca 2013 r., nr [...], w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia lub uchylenia pozwolenia na budowę uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję nr [...] Starosty Krotoszyńskiego z [...] maja 2013 r. ([...]).
W piśmie z dnia [...] marca 2014 r., W. P. zastępowana przez zawodowego pełnomocnika, radcę prawnego G. W., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, za pośrednictwem Starosty Krotoszyńskiego skargę na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Starostę po ww. prawomocnym wyroku WSA w Poznaniu o sygn. akt IV SA/Po 798/13. Wskazując jako podstawę prawną art. 3 § 2 pkt 8, art. 149 i art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.; dalej w skrócie: "P.p.s.a."), z powołaniem się na zarzuty naruszenia art. 12 oraz art. 35 § 1 i 3 K.p.a. skarżąca wniosła o:
1. zobowiązanie Starosty do załatwienia sprawy, tj. do wydania orzeczenia załatwiającego żądanie Skarżącej z [...] marca 2012 r.,
2. zasądzenie od Starosty na jej rzecz kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skargi wyjaśniła, że uprawomocnienie się wyroku o sygn. akt IV SA/Po 798/13 spowodowało, że w obrocie prawnym pozostało nierozpoznane jej podanie - żądanie dotyczące stwierdzenia wygaśnięcia lub uchylenia decyzji z dnia [...] maja 1983 r. nr [...] (o pozwoleniu na budowę). Po doręczeniu wyroku, skarżąca, w nawiązaniu do zawartej w nim oceny prawnej i wskazań co do dalszego postępowania, nie czekając na wezwanie organu, w piśmie z [...] października 2013 r. wyjaśniła, z czego wynika jej interes prawny, a na jego poparcie przedłożyła odpowiednie dokumenty. Akta administracyjne po wyroku zostały doręczone Staroście w dniu 12 grudnia 2013 r., co, w ocenie Skarżącej, oznacza, że organ I instancji winien tę sprawę - bardzo dobrze mu znaną i nie wymagającą postępowania wyjaśniającego - załatwić bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie jednego miesiąca, a więc do 12 stycznia 2014 r. Starosta, pomimo pisemnego wezwania do załatwienia sprawy z [...] stycznia 2014 r. (które wpłynęło do siedziby organu tego samego dnia), oraz zażalenia do Wojewody Wielkopolskiego (które wpłynęło do Urzędu Wojewódzkiego w dniu [...] stycznia 2014 r.) sprawy nie załatwił. Zarazem skarżąca stwierdziła, że wskazana w zawiadomieniu z 10 stycznia 2014 r. przyczyna zwłoki była bezzasadna, a skorzystanie z możliwości wyznaczenia nowego terminu załatwienia sprawy nieusprawiedliwione - jeśli jakiś dodatkowy dowód istniał, to powinien zostać przedłożony bez zbędnej zwłoki, gdyż tego rodzaju czynność nie wymaga dodatkowego czasu. W konsekwencji skarżąca uznała, że z uwagi na to, iż w terminie miesięcznym Starosta nie załatwił sprawy, zaistniała bezczynność organu. Natomiast to, że organ, choć sprawy nie załatwił, to jednak podjął czynność (zawiadomienie), co prawda pozorowaną, ale jednak czynność, tzn. w sposób nieuzasadniony skorzystał z możliwości wyznaczenia nowego terminu załatwienia sprawy przysyłając stosowne zawiadomienie, świadczy o stanie przewlekłości postępowania. W ocenie strony skarżącej na przewlekłe prowadzenie postępowania wskazują także wcześniejsze, wyszczególnione przez stronę, czynności Starosty. Wobec tego możliwe jest zarówno stwierdzenie przewlekłości, jak i bezczynności organu w postępowaniu, które nie zakończyło się w terminie wskazanym w art. 35 § 3 K.p.a. (to jest jednego miesiąca).