Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Robert Sawuła Sędzia del. NSA Jacek Hyla Protokolant asystent sędziego Katarzyna Kudrzycka po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej O. S.A. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 maja 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 198/14 w sprawie ze skargi O. S.A. w W. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie zaliczenia wpłaty na poczet odsetek za zwłokę 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od O. S.A. w W. na rzecz Ministra Infrastruktury i Budownictwa kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 14 maja 2014 r., IV SA/Wa 198/14 oddalił skargę O. S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie zaliczenia wpłaty na poczet zaległości podatkowej. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd podniósł, że zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu: w pozwoleniu na budowę inwestycji w zakresie terminalu wojewoda zezwala na usunięcie drzew lub krzewów znajdujących się na nieruchomościach objętych decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu. Do inwestycji w zakresie terminalu nie stosuje się przepisów rozdziału 4 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (tekst jedn. Dz. U. 2013 r. poz. 627), z wyjątkiem art. 84-89 tej ustawy. Jak stanowi art. 87 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody uiszczenie opłaty następuje w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja ustalająca wysokość opłaty stała się ostateczna. W razie nieterminowego uiszczenia opłaty pobiera się odsetki za zwłokę w wysokości odsetek pobieranych za nieterminowe regulowanie zobowiązań podatkowych (art. 87 ust. 4 ustawy o ochronie przyrody). Stosownie zaś do art. 62 § 4 Ordynacji podatkowej (tekst jednolity: Dz. U. 2012 r. poz. 749) do wpłat zaliczanych na poczet zaległości podatkowej stosuje się art. 55 § 2, zgodnie z którym jeżeli dokonana wpłata nie pokrywa kwoty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, wpłatę tę zalicza się proporcjonalnie na poczet kwoty zaległości podatkowej oraz kwoty odsetek za zwłokę w stosunku, w jakim, w dniu wpłaty pozostaje kwota zaległości podatkowej do kwoty odsetek za zwłokę. Prawidłowe jest zatem stanowisko organu, że zaliczenie dokonanej wpłaty, w sposób inny niż ten, jaki określono w art. 55 § 2 O.p. nie jest możliwe. (por. wyrok NSA z 14 marca 2013 r. II FSK 1457/11). Wbrew twierdzeniom spółki nie ma tu zastosowania art. 62 § 1 Ordynacji wskazujący, że jeżeli na podatniku ciążą zobowiązania z różnych tytułów, dokonaną wpłatę zalicza się na poczet podatku, począwszy od zobowiązania o najwcześniejszym terminie płatności, chyba że podatnik wskaże, na poczet którego zobowiązania dokonuje wpłaty. Spółka twierdziła, że zgodnie z jej wolą organ miał obowiązek zaliczyć dokonaną przez nią pierwotnie wpłatę na poczet należności głównej. Jednak ewentualnego zobowiązania co do odsetek od należności głównej nie można wbrew treści art. 55 § 2 O.p. traktować jako zobowiązania z różnych tytułów, o których mowa w art. 62 § 1 Ordynacji. Uwzględniając powyższe, Sąd uznał zarzut naruszenia art. 62 § 1 i 4 oraz art. 55 § 2 O.p. za niezasadny.
Nie są też zasadne twierdzenia skarżącej wskazujące na brak obowiązku zapłaty opłaty z tytułu wycięcia drzew do czasu uzyskania zaświadczenia o ostateczności decyzji administracyjnej określającej tę opłatę. Przepisy procedury administracyjnej dla określenia ostateczności decyzji nie wymagają wystawienia osobnego pisemnego zaświadczenia, gdyż o dacie ostateczności decyzji administracyjnej stanowią same przepisy Kodeksu. Jak stanowi art. 16 § 1 k.p.a., ostateczne są decyzje, od których nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Postępowanie administracyjne jest dwuinstancyjne (art. 15 k.p.a.) a od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie tylko do jednej instancji (art. 127 § 1 k.p.a.). Jednocześnie o każdym wniesieniu odwołania organ administracji publicznej, który wydał decyzję, ma obowiązek zawiadomić strony (art. 131 k.p.a.). W kontrolowanej sprawie odwołanie od decyzji nakładającej opłatę za wycięcie drzew złożyła jedna strona, o czym skarżąca spółka została poinformowana osobnym pismem. O wyniku postępowania odwoławczego również spółka została powiadomiona. Organ odwoławczy, zgodnie z art. 134 k.p.a. stwierdził w drodze postanowienia uchybienie terminu do wniesienia odwołania, i postanowienie to zostało skutecznie doręczone spółce. Postanowienie w tym zakresie, jak stanowi art. 134 zd. 2 k.p.a. - jest ostateczne. Powyższe oznacza, że sporna decyzja stała się ostateczna z datą doręczenia stronom postanowienia wydanego w trybie art. 134 k.p.a., a termin uzyskania owej ostateczności decyzji wynika z przepisów k.p.a. Okoliczność, że toczyło się następnie postępowanie sądowo-administracyjne nie ma znaczenia dla określenia daty ostateczności decyzji z 2010 r. Spółka nie kwestionowała ww. okoliczności, w szczególności ani kwestii doręczenia powiadomienia o wniesieniu odwołania, ani postanowienia wydanego w trybie art. 134 k.p.a., nie kwestionowała także samej zasady wyliczenia odsetek czy daty ostateczności decyzji, od której je naliczono, a Sąd nie dopatrzył się nieprawidłowości w tym zakresie. Bez znaczenia dla wyniku sprawy Sąd uznał zarzuty co do niekonsekwencji organu wyrażanej w kolejnych upomnieniach. Przedmiotem skargi jest bowiem postanowienie wydane w trybie art. 62 § 4 zd. 2 O.p., a ono nie narusza prawa. Kwestionując pozostawanie w zwłoce spółka nie wskazała podstawy prawnej, na której opierałaby swoje twierdzenie o konieczności osobnego pisemnego zawiadomienia jej o dacie ostateczności spornej decyzji.