Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 marca 2019 r. sygn. akt IV SA/Wa 3156/18 w sprawie ze skargi G. H. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 września 2018 r. nr ... w przedmiocie odmowy potwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz G. H. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 marca 2019 r., sygn. akt IV SA/Wa 3156/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi G. H. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 września 2018 r. nr ... w przedmiocie odmowy potwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego, uchylił zaskarżoną decyzję oraz zasądził na rzecz strony zwrot kosztów postępowania sądowego.
W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd wskazał, że u podstaw zaskarżonej decyzji legło przede wszystkim stwierdzenie, że wyłącznym dowodem na okoliczność nabycia przez skarżącą obywatelstwa polskiego po S. i R. (nazwisko rodowe U.) - małżonkach D., może być tylko akt jej urodzenia.
Z twierdzeniem takim Sąd się nie zgodził argumentując, że w stanie faktycznym sprawy organy powinny uwzględnić, że zaistnienie określonych zdarzeń nie musi być na gruncie Kodeksu postępowania administracyjnego w każdym przypadku wykazywane za pomocą dowodów wskazujących na te zdarzenia bezpośrednio. Okoliczności te mogą wynikać także z innych ustalonych faktów na podstawie wnioskowań (tak też Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 stycznia 2013 r. sygn. akt II OSK 2528/12, LEX nr 1361631). Jeżeli akt małżeństwa S. D. i R. U. wskazywał, że w dacie wskazanej przez skarżącą jako dzień jej narodzin byli oni małżeństwem, a jednocześnie pochodzenie skarżącej od tych osób potwierdzają inne dowody (kopia karty informacyjnej nr ... o osobach ocalałych, a także wyciąg z rejestru ludności i świadectwo potwierdzające obywatelstwo izraelskie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Państwa Izrael oraz akt ślubu Ministerstwa ds. Wyznań Państwa Izrael, jak też akt zgonu R. D.) - to opierając się na zasadach doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania przyjąć należy, że stanowi to podstawę ustalenia, iż skarżąca jest ich dzieckiem, a co za tym idzie dzieckiem ślubnym. Zdaniem Sądu, wskazane dokumenty rozpatrywane łącznie tworzą logiczny ciąg i układają się w spójną całość.
W ocenie Sądu pierwszej instancji, wyjaśnienia w tej sytuacji wymaga tylko kwestia różnego brzmienia (również transliteracji) poszczególnych danych osobowych osób wskazanych przez nią jako jej rodzice. Chodzi mianowicie o imiona i nazwiska: "S.", "S.", "S." i "S.", "R.", R." i "R.", "D." i "D.". Różnice takie występują też w odniesieniu samej skarżącej, choć w tym przypadku organ sam określa ją jako "H. D." i "H. D.", nie kwestionując przy tym, że jest córką S. i R. Istotne jest także ustalenie różnic w widniejącym w izraelskich dokumentach tamtejszym numerze tożsamości skarżącej: "..." i "...".
Jednocześnie Sąd wskazał, że w kwestii ewentualnej utraty przez S. D. (S. D.) obywatelstwa polskiego przez nabycie obywatelstwa izraelskiego, wziąć należy pod uwagę dokument wydany przez Urząd Administracji Ludności Państwa Izrael, z którego nie wynika by nabył on obywatelstwo izraelskie. Okoliczności te, w ocenie Sądu, nie wymagają dalszego badania, podobnie jak kwestia daty jego zgonu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zwrócił uwagę, że stawiając skarżącej wymagania w odniesieniu do ciężaru dowodowego, organ w zupełności pominął tragiczne okoliczności w jakich znalazła się ona i jej rodzina w okresie II wojny światowej, a także skutki jakie okres ten wywołał zwłaszcza w odniesieniu do obywateli narodowości żydowskiej. Zdaniem Sądu, nie kwestionując samej konieczności dowodzenia przez stronę faktów niezbędnych do uwzględnienia jej wniosku w niniejszej sprawie, organ winien rozważyć przedstawione dowody również przez pryzmat wskazanych wyżej okoliczności oraz zasad logicznego myślenia i doświadczenia życiowego. Podkreślić bowiem należy, że wbrew twierdzeniom organu, skarżącej nie można zarzucić zaniechania minimalnej staranności w prowadzeniu jej sprawy, czy braku współpracy z organem w jej wyjaśnieniu.