Dnia 1 czerwca 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zdzisław Kostka sędzia NSA Teresa Kobylecka sędzia del. NSA Andrzej Wawrzyniak /spr./ Protokolant starszy asystent sędziego Anita Lewińska po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 maja 2014 r. sygn. akt II SA/Łd 164/14 w sprawie ze skargi T. na uchwałę Rady Miasta B. z dnia [...] listopada 2004 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od T. na rzecz Gminy B. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 23 maja 2014 r. sygn. akt II SA/Łd 164/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, po rozpoznaniu sprawy ze skargi "T." z siedzibą w W. na uchwałę Rady Miasta B. z dnia [...] listopada 2004 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta B., oddalił skargę.
Wyrok zapadł w następującym stanie sprawy:
W dniu [...] listopada 2004 r. Rada Miasta B. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta B.
W dniu [...] października 2013 r. do Rady Miasta B. wpłynęło wezwanie T. do usunięcia naruszenia prawa, polegającego na wprowadzeniu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego miasta B. normy, uniemożliwiającej lokalizowanie inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej poprzez ograniczenie na obszarze przeznaczonym na działalność usługową (U) i usługowo-produkcyjną (PU) uciążliwości związanych z inwestycjami "do granic terenu, do którego podmiot prowadzący działalność gospodarczą posiada tytuł prawny".
W odpowiedzi na powyższe wezwanie, Rada Miasta B. w dniu [...] listopada 2013 r. podjęła uchwałę odmawiającą uwzględnienia wezwania T.
Pismem z dnia [...] grudnia 2013 r. T. wniosła skargę na uchwałę Rady Miasta B. z dnia [...] listopada 2004 r. nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta B. w części uniemożliwiającej lokalizowanie inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej na obszarze przeznaczonym na działalność usługową (U) i usługowo-produkcyjną (PU) poprzez ograniczenie uciążliwości związanych z inwestycjami "do granic terenu, do którego podmiot prowadzący działalność gospodarczą posiada tytuł prawny", to jest § 2 ust. 1 pkt 1 lit. p i q, § 2 ust. 2 pkt 28, 46, 54, 56, 65, 67, 70, 78, 82, 102, 106, 107, 112 i 113 uchwały.
W skardze strona skarżąca zarzuciła naruszenie prawa materialnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, to jest:
1. art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usługi i sieci telekomunikacyjnych (Dz.U. Nr 106, poz. 675 z późn. zm.), poprzez wprowadzenie w planie miejscowym rozwiązań uniemożliwiających lokalizowanie stacji bazowych telefonii komórkowej w sytuacji, gdy taka inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi;
2. art. 7 w związku z art. 20, art. 22 i art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, polegające na wprowadzeniu w uchwale w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta B. norm uniemożliwiających lokalizowanie inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej na terenie przeznaczonym pod usługi i produkcję, które to normy godzą ponad dopuszczone prawem granice w konstytucyjnie gwarantowaną wolność działalności gospodarczej i wolność zabudowy;
3. art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 672), poprzez uniemożliwienie wskutek wprowadzonych w planie miejscowym zapisów lokalizowania inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej na terenie przeznaczonym pod usługę i produkcję.