Sprawa ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa w przedmiocie opłaty sankcyjnej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska Protokolant starszy inspektor sądowy Wioletta Lasota po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M.C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 maja 2013 r. sygn. akt IV SA/Wa 273/13 w sprawie ze skargi M.C. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie opłaty sankcyjnej 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od M.C. na rzecz Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6165 Nasiennictwo i ochrona roślin uprawnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Opłaty administracyjne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa
Uzasadnienie strona 1/5

Wyrokiem z 16 maja 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M.C. (dalej jako "skarżący") na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa z [...] grudnia 2012 r. w przedmiocie opłaty sankcyjnej.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z [...] października 2012 r. Wojewódzki Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa w Bydgoszczy zobowiązał skarżącego do uiszczenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego opłaty sankcyjnej w wysokości 8100 zł za dokonanie obrotu materiałem siewnym niezgodnie z warunkami określonymi w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz.U. z 2007 r., Nr 41, poz. 271, ze zm. - dalej jako "ustawa o nasiennictwie").

Skarżący wniósł odwołanie od powyższej decyzji.

Zaskarżoną decyzją z [...] grudnia 2012 r. Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa utrzymał decyzję organu I instancji w mocy.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podał, że postępowanie w tej sprawie zostało wszczęte z urzędu. Podstawą wszczęcia postępowania było uzyskanie przez organ I instancji informacji o zamieszczeniu przez skarżącego 17 marca 2012 r., na portalu internetowym tablica.pl, oferty sprzedaży 1,5 ton materiału siewnego pszenicy jarej. Organ I instancji oparł się na ustaleniach kontroli przeprowadzonej w gospodarstwie rolnym skarżącego oraz wyjaśnieniach skarżącego, który przyznał, że sprzedał nie więcej niż 1,8 tony pszenicy. W toku postępowania przesłuchano świadków, którzy zgodnie zeznali, że skarżący dokonywał obrotu materiałem siewnym (pszenicą jarą) nieznanego pochodzenia. P.K. zeznał, że kupił od skarżącego 600 kg tego materiału siewnego po cenie 1500 zł za tonę, a D.C. oświadczyła, że nabyła od skarżącego 3 tony tego materiału siewnego, także w cenie 1500 zł za tonę. Z kolei pracownicy skarżącego: H.S., L.K. oraz B.C. (brat skarżącego) zeznali, że skarżący sprzedał nieznajomemu mężczyźnie 1,5 tony materiału siewnego pszenicy jarej. Ponadto H.S. zeznał, że skarżący sprzedał sześć worków tego materiału siewnego nieznajomej osobie.

Organ I instancji przyjął, że skarżący sprzedał materiał siewny o łącznej wadze 1,8 tony. Materiał ten nie był materiałem siewnym kategorii elitarny, kwalifikowany, standard ani handlowy. Z tej przyczyny organ uznał, że skarżący prowadził obrót niekwalifikowanym materiałem siewnym pszenicy jarej o nieustalonej odmianie, a więc niezgodnie z warunkami określonymi w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o nasiennictwie. Za obrót ten nałożył na skarżącego opłatę sankcyjną, stosownie do art. 67 ust. 1 i 2 ustawy o nasiennictwie.

Skarżący wniósł skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Oddalając skargę Sąd I instancji wyjaśnił, że jak wynika z zebranych w sprawie dowodów i ich oceny dokonanej przez organy obu instancji, skarżący w kwietniu 2012 r. oferował do sprzedaży, a następnie sprzedał D.C. i P.K. nieznanego pochodzenia materiał siewny pszenicy jarej w ilości 1,8 tony, nie wystawiając faktury. Ustalenia w tym zakresie organy oparły przede wszystkim na dowodach z dokumentów: protokole kontroli z 3 lipca 2012 r., pisemnym oświadczeniu skarżącego z 14 sierpnia 2012 r. oraz zeznaniach świadków. Dowody te uznano za wiarygodne. Natomiast odmówiono częściowo wiary wyjaśnieniom składanym w toku postępowania przez skarżącego (pismo z 30 listopada 2012 r.) jak i częściowo D.C., ponieważ nie znalazły one potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym sprawy. D.C. twierdzi, że zakupiła ziarna pszenicy w ilości 3 ton, jednak żadne inne dowody na to nie wskazują. Skarżący w swoim pisemnym oświadczeniu z 14 sierpnia 2012 r. przyznał, że sprzedał 1,5 tony nieznajomemu mężczyźnie, jak się okazało mężowi D.C. W ocenie Sądu I instancji, poza sporem jest zatem, że D.C. była nabywcą ziarna w ilości 1,5 tony.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6165 Nasiennictwo i ochrona roślin uprawnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Opłaty administracyjne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa