Dnia 26 lutego 2015 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia NSA Małgorzata Stahl /spr./ sędzia del. WSA Wanda Zielińska-Baran Protokolant starszy inspektor sądowy Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Gminy Wołów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt II SA/Wr 153/14 w sprawie ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Wołowie z dnia 13 listopada 2013 r. nr LIV/342/2013 w przedmiocie regulaminu utrzymania porządku i czystości na terenie gminy Wołów oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 10 czerwca 2014 r. po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Wołowie z dnia 13 listopada 2013 r. nr LIV/342/2013 w przedmiocie ustalenia regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy Wołów, w punkcie I. stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w § 17 pkt 3 i 4, § 19 ust. 2 oraz § 25 we fragmencie "zaś w części dotyczącej § 8 ust. 3 z mocą obowiązującą od dnia 01 lipca 2013 r."; w punkcie II. stwierdził, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w zakresie opisanym w punkcie I wyroku; w punkcie III. zasądził od Gminy Wołów na rzecz strony skarżącej kwotę 240 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że zaskarżoną uchwałę Rada Miejska w Wołowie podjęła na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1, art. 41 ust. 1 i art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r. poz. 594 ze zm.) oraz art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2012 r. poz. 391 ze zm.).
Zaskarżając tę uchwałę Wojewoda Dolnośląski zakwestionował § 17 pkt 3 i 4, § 19 ust. 2 oraz § 25 we fragmencie "zaś w części dotyczącej § 8 ust. 3 z mocą obowiązującą od dnia 01 lipca 2013 roku" jako naruszające prawo. Zdaniem organu nadzoru § 17 pkt 3 i 4 uchwały został podjęty z istotnym naruszeniem art. 4 ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym. Z kolei § 19 ust. 2 uchwały został podjęty z istotnym naruszeniem z art. 4 ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz z art. 94 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Dodatkowo § 25 uchwały w kwestionowanym fragmencie został podjęty z istotnym naruszeniem art. 5 w związku z art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 197, poz. 1172 ze zm.) oraz art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Na uzasadnienie skargi podano, że w § 17 ust. 3 i 4 zaskarżonej uchwały postanowiono, iż: "Do obowiązków właścicieli zwierząt utrzymywanych w charakterze zwierząt domowych należy: [...] 3) nie wprowadzanie zwierząt do obiektów użyteczności publicznej, z wyłączeniem obiektów przeznaczonych dla zwierząt, takich jak lecznice, wystawy itp., postanowienie to nie dotyczy osób niepełnosprawnych z psem asystującym, pod warunkiem wyposażenia psa asystującego w uprząż oraz posiadania przez osobę niepełnosprawną certyfikatu potwierdzającego status psa asystującego i zaświadczenia o wykonaniu wymaganych szczepień ochronnych, 4) nie wprowadzanie zwierząt na tereny placów gier i zabaw, piaskownic dla dzieci, kąpielisk i miejsc wykorzystywanych do kąpieli oraz na tereny objęte zakazem na podstawie odrębnych uchwał Rady Miejskiej w Wołowie".
Zdaniem skarżącego elementy obligatoryjne regulaminu utrzymania czystości i porządku gminie są określone szczegółowo w art. 4 ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, a elementy owe mają charakter wyczerpujący, i niedopuszczalna jest wykładnia rozszerzająca, pozwalająca na zastosowanie tego przepisu dla uregulowania innych kwestii, które nie zostały w nim wymienione. W ocenie organu nadzoru, ustawodawca nie upoważnił organu stanowiącego gminy do formułowania zakazów wprowadzania psów i innych zwierząt domowych na określone tereny lub obiekty użyteczności publicznej. Upoważnienie dotyczy jedynie ustalenia sposobu postępowania ze zwierzętami domowymi w taki sposób, by ich pobyt na terenie przeznaczonym do wspólnego użytku nie był uciążliwy oraz nie zagrażał przebywającym tam osobom. Nadto skarżący zwrócił uwagę, że z art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym wynika, że organy gminy mogą wydawać akty prawa miejscowego w zakresie zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów oraz urządzeń użyteczności publicznej. Na podstawie tego przepisu ustawy ustrojowej rada gminy posiada umocowanie do stanowienia w przedmiocie zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Uchwała taka w myśl powołanego przepisu jest aktem prawa miejscowego. Sprawy korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej powinny być zatem uregulowane w odrębnej uchwale, a tym samym, zdaniem organu nadzoru, nie powinny stanowić części regulacji regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy, tym bardziej, że nie mieszczą się one w zakresie upoważnienia ustawowego zawartego w art. 4 ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.