Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon Sędziowie Sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Uniwersytetu [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 marca 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 154/18 w sprawie ze skargi Uniwersytetu [...] na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia oddala skargę kasacyjną.
1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 27 marca 2018 r.sygn. akt I SA/Wa 154/18 oddalił skargę Uniwersytetu [...] (dalej skarżący) na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia w trybie art. 4 ust. 4 ustawy z 20 marca 1950 r. o przejęciu przez Państwo dóbr martwej ręki, poręczeniu proboszczom posiadania gospodarstw rolnych i utworzeniu Funduszu Kościelnego (Dz. U. Nr 9 poz. 87 ze zm., dalej: "ustawa o przejęciu z 1950 r.") w zakresie nieruchomości gruntowej obejmującej działki nr [...]i nr [...] obr. [...] oraz [...] obr. [...], dla których Sąd Rejonowy dla [...]w [...] prowadzi KW nr [...] i nr [...].
Jak stwierdził Sąd I instancji, ustalenie czy przedmiotowe nieruchomości były nieruchomościami związku wyznaniowego wymagało przeprowadzenia postępowania rozpoznawczego zakończonego wydaniem decyzji, a organ nie miał możliwości wydania zaświadczenia. Jak bowiem wynika z art. 218 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r. poz. 23 ze zm., dalej: Kpa) organ administracji publicznej obowiązany jest wydać zaświadczenie, gdy chodzi o potwierdzenie faktów albo stanu prawnego, wynikających z prowadzonej przez ten organ ewidencji, rejestrów bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu.
2. Skarżący wniósł od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administarcyjnego, zaskarżając go w całości. W skardze kasacyjnej zarzucono naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy tj.: art. 217 § 2 pkt 1 i 2 Kpa, poprzez przyjęcie, iż brak dysponowania dokumentacją stanowi podstawę do odmowy wydania zaświadczenia w trybie powołanych przepisów oraz art. 7 i art. 77 § 1 Kpa poprzez załatwienie sprawy bez uwzględnienia słusznego interesu strony i interesu publicznego.
W związku z powyższym w skardze kasacyjnej wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.
3. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
3.1. Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
3.2. Skarga kasacyjna została rozpoznana na posiedzeniu niejawnym w składzie trzech sędziów na podstawie art. 15zzs4 ust. 3 ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 ze zm.). W ocenie NSA rozpoznanie sprawy we wskazanym trybie było konieczne, gdyż przeprowadzanie rozpraw w okolicznościach związanych z obowiązującym stanem epidemii zwiększyłoby zagrożenie dla osób biorących w nich udział. Jednocześnie ze względów technicznych nie można przeprowadzić wszystkich rozpraw na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku.
3.3. W postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym prowadzonym na skutek wniesienia skargi kasacyjnej obowiązuje generalna zasada ograniczonej kognicji tego Sądu (art. 183 § 1 Ppsa). Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, wyznaczonych przez przyjęte w niej podstawy, określające zarówno rodzaj zarzucanego zaskarżonemu orzeczeniu naruszenia prawa, jak i jego zakres. Z urzędu bierze pod rozwagę tylko nieważność postępowania. Ta jednak nie miała miejsca w rozpoznawanej sprawie. Przy tym zgodnie z art. 193 zd. drugie Ppsa uzasadnienie wyroku oddalającego skargę kasacyjną ogranicza się wyłącznie do oceny zarzutów skargi kasacyjnej w oparciu o stan faktyczny przyjęty w orzeczeniu przez Sąd I instancji.