Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego
Sentencja

Dnia 17 stycznia 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Dałkowska-Szary (spr.) sędzia NSA Maria Czapska-Górnikiewicz sędzia del. WSA Sławomir Wojciechowski Protokolant asystent sędziego Hubert Sęczkowski po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2013 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej N. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 marca 2011 r. sygn. akt IV SA/Wa 206/11 w sprawie ze skargi N. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego 1) uchyla zaskarżony wyrok oraz decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, 2) zasądza na rzecz N.K. od Ministra Spraw Wewnętrznych kwotę 800 (osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6053 Obywatelstwo
Inne orzeczenia z hasłem:
Cudzoziemcy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
Uzasadnienie strona 1/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 marca 2011 r., sygn. akt IV SA/Wa 206/11, oddalił skargę N. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego.

Zaskarżoną decyzją utrzymano w mocy decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] lutego 2010 r., którą odmówiono stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego przez N. K. W uzasadnieniu decyzji Minister wskazał, że odmowa stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego wynikała z faktu, iż brak jest dokumentu potwierdzającego pozostawanie rodziców wnioskodawcy w związku małżeńskim na dzień jego urodzenia. Pomimo szeregu wystąpień organu administracji do wnioskodawcy, stosowny dokument potwierdzający tą okoliczność nie został dostarczony. Minister wskazał, iż wprawdzie organ I instancji zbyt szeroko zakreślił zakres braków uniemożliwiających wydanie decyzji potwierdzającej posiadanie obywatelstwa, to nie ulega jednak wątpliwości, iż kluczowe znaczenie ma brak dokumentu potwierdzającego zawarcie związku małżeńskiego w ZSSR w 1940 r. przez rodziców wnioskodawcy.

Minister podkreślił, że wyrokiem z dnia 7 czerwca 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 647/10, WSA w Warszawie uchylił uprzednią decyzję organu w tym samym przedmiocie wskazując, iż w toku postępowania nie zapewniono stronie możliwości wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowodowego. Zobowiązano także organ do wystąpienia do Wojewody Łódzkiego o udostępnienie dowodów i materiałów w postępowaniu zakończonym wydaniem decyzji w przedmiocie poświadczenia posiadania obywatelstwa przez J. K. oraz oceny, czy dowody i materiały zgromadzone w tamtej sprawie mają znaczenie w kontekście oceny zasadności wniosku N. K. Akta te zostały załączone a wnioskodawca został poinformowany o zgromadzeniu całości materiału dowodowego. Zainteresowany dwukrotnie skorzystał z prawa zapoznania z aktami, jednakże nie skutkowało to przedłożeniem nowych dowodów ani odniesieniem do zebranych dokumentów i materiałów.

Minister wskazał, że wnioskodawca urodził się jako N. K., syn A. i R. K., [...] grudnia 1946 r. w S., F. w Austrii. W maju 1949 r. przybył do Izraela i z dniem 17 maja 1949 r. nabył obywatelstwo tego kraju. Obecnie tam zamieszkuje i legitymuje się paszportem tego kraju.

Zdaniem Ministra w sprawie zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 7 poz. 44 ze zm.). W świetle art. 5 ustawy dzieci ślubne nabywają obywatelstwo po ojcu a nieślubne po matce. Zainteresowany opiera posiadanie obywatelstwa na fakcie jego nabycia po ojcu, którego obywatelstwo polskie, zdaniem organu, nie budzi wątpliwości. W takiej sytuacji zainteresowany winien przedłożyć akt małżeństwa rodziców. O ile, według oświadczenia wnioskodawcy, małżeństwo zostało zawarte w ZSRR w 1940 r. to w świetle art. 13 ust. 1 i 2 obowiązującej ówcześnie ustawy z dnia 2 sierpnia 1926 r. o prawie właściwym dla stosunków prywatnych międzynarodowych (Dz.U. Nr 101, poz. 581 ze zm.) forma zawarcia małżeństwa podlega prawu obowiązującemu na miejscu zawarcia związku małżeńskiego. Na terytorium ZSRR sprawy małżeńskie regulował Kodeks małżeński, rodzinny i opiekuńczy z 19 listopada 1926 r. W jego świetle obowiązywała świecka forma zawarcia małżeństwa - istnienie małżeństwa uwarunkowane było jego rejestracją w radzieckich organach stanu cywilnego. Wyłącznym dowodem zawarcia małżeństwa jest odpis aktu małżeństwa (wyjaśnienie Wydziału Konsularnego Ambasady RP). Z kolei ustawa z dnia 29 września 1986 r. Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. z 2004 r. Nr 161 poz. 1688 ze zm.) stanowi w art. 3, iż stan cywilny osoby stwierdza się na podstawie aktów sporządzonych w księgach stanu cywilnego. Z kolei art. 4 przesądza, iż akta stanu cywilnego stanowią wyłączny dowód zdarzeń w nich stwierdzonych.

Strona 1/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6053 Obywatelstwo
Inne orzeczenia z hasłem:
Cudzoziemcy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji