Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak Sędziowie NSA Anna Łuczaj (spr.) del. WSA Paweł Groński Protokolant asystent sędziego Katarzyna Kasprzyk po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 13 maja 2015 r. sygn. akt II SA/Gd 33/15 w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 13 maja 2015r., sygn. akt II SA/Gd 33/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę A. B. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] listopada 2014r., nr [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że decyzją z dnia [...] września 2014 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 687 ze zm.) - dalej ustawa lub specustawa drogowa -Starosta Kartuski zezwolił Wójtowi Gminy Sierakowice na realizację inwestycji drogowej polegającej na budowie drogi gminnej w miejscowości Migi wraz z przebudową infrastruktury technicznej, zatwierdził projekt podziału nieruchomości oraz zatwierdził projekt budowlany i wydał pozwolenie na budowę inwestycji. Organ I instancji stwierdził, że projektowana droga stanowi alternatywne połączenie drogi wojewódzkiej nr 214 z drogą wojewódzką nr 211 z pominięciem miejscowości Sierakowice. Droga gminna nr 152017G stanowi połączenie miejscowości Migi z miejscowością Łyśniewo przez drogę gminną nr 152018G oraz miejscowości Migi z miejscowością Załakowo przez drogę gminną nr 152016G. Organ wyjaśnił, że obecnie droga przebiega przez obszar zabudowy mieszkalnej, projektowany odcinek drogi posiada nawierzchnię gruntową z pospółki i piasku, brak jest uporządkowanego odwodnienia powierzchniowego, podczas opadów deszczu woda tworzy wyżłobienia w nawierzchni żwirowej, istniejące kable telekomunikacyjne kolidują z projektem budowy drogi, wobec czego zachodzi konieczność przebudowy istniejącej infrastruktury technicznej oraz demontażu nieczynnych kabli. Projektowana droga przebiega po istniejącej trasie drogi. Planowane prace budowlane obejmują: wzmocnienie konstrukcji podbudowy, utwardzenie jezdni nawierzchnią bitumiczną, wykonanie rowów oraz ich wzmocnienie, wymianę rury przepustu, wykonanie przepustów pod projektowanymi zjazdami w ciągu projektowanych rowów, korektę łuków poziomych oraz niezbędne poszerzenie jezdni, poboczy i profilowanie skarp. Organ wskazał, że linie rozgraniczające teren inwestycji zostały przedstawione na mapie w skali 1:500 stanowiącej załącznik nr 2 do decyzji.
Organ I instancji podał, że w dniu 25 września 2014 r. wpłynęło pismo A. B., w którym wskazał, że cel publiczny może być zrealizowany poprzez wytyczenie dwóch jednokierunkowych dróg dojazdowych, jednej w dotychczasowym przebiegu drogi na działce nr [...], jako wyjazd na drogę wojewódzką, kolejnej również istniejącej drogi gminnej o nr [...] jako wjazd z drogi wojewódzkiej. Nadto wskazał, że z pisma Wójta Gminy Sierakowice z dnia [...] września 2014r. wynika, że nie jest możliwe zastosowanie rozwiązań wskazanych przez stronę, gdyż jest to niezgodne z rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 43 poz. 430). Organ stwierdził, że to do inwestora należy wybór sposobu realizacji inwestycji.