Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Leszek Kamiński Sędzia del. WSA Mariola Kowalska Protokolant sekretarz sądowy Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 czerwca 2012 r. sygn. akt IV SA/Wa 589/12 w sprawie ze skargi M. Z. na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. akt IV SA/Wa 589/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. Z. na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] stycznia 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Decyzją z dnia [...] stycznia 2012 r. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we Wrocławiu z dnia [...] marca 2011 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Starosty Brzeskiego z dnia [...] maja 2008 r., którą udzielono E. sp. z o.o. w R. pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie małej elektrowni wodnej, upustu płuczącego na jazie dolnym stopnia Brzeg rzeki Odry w km 198+700, na modernizację istniejącego przepustu, przepławki dla ryb oraz na piętrzenie i pobór wód Młynówki rzeki Odry dla celów energetycznych.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podniósł, że postępowanie w przedmiecie stwierdzenia nieważności należy do trybów nadzwyczajnych i ma na celu wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji dotkniętej przynajmniej jedną z kwalifikowanych wad wskazanych enumeratywnie w art. 156 § 1 k.p.a., powodujących nieważność decyzji. W ocenie organu decyzja, której stwierdzenia nieważności żądano zawierała wszystkie elementy, o jakich mowa w art. 107 § 1 k.p.a. Organ odwoławczy nie podzielił również zarzutu skarżącego, że w sprawie powinien być wyłączony, na podstawie art. 24 § 1 pkt 1 k.p.a., Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we Wrocławiu, jak również nie zgodził się ze skarżącym, iż naruszono art. 7 k.p.a. poprzez nierzetelne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy.
Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej nie podzielił także zarzutu wydania przez niewłaściwy organ decyzji, którą udzielono E. Sp. z o.o. w R. pozwolenia wodnoprawnego. Zaznaczył, że zgodnie z art. 140 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. Nr 115 poz. 1229 ze zm.) marszałek województwa wydaje pozwolenie wodnoprawne na obszarach bezpośredniego zagrożenia powodzią, jeżeli wydano w tej sprawie decyzję, która zwalnia od zakazów obowiązujących na obszarach bezpośredniego zagrożenia powodzią.
Na ostateczną decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożył M. Z. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie przepisu 156 § 1 pkt 1 k.p.a. dotyczącego zachowania przepisów o właściwości poprzez naruszenie przepisu art. 140 ust. 2 w pkt 5c ustawy Prawo wodne i uznanie, że organem właściwym do wydania pozwolenia wodnoprawnego jest starosta. Nadto zarzucił, że organy administracyjne nie wzięły pod uwagę faktu, że w stosunku do elektrowni wodnej skarżącego położonej na działce nr [...] została wydana decyzja, o której mowa w art. 40 prawa wodnego.
Zdaniem skarżącego, organy administracyjne tj. Prezes KZGW i Dyrektor RZGW oraz Starosta Brzeski bezpodstawnie przyjęły, że przepis art. 125 pkt 2 ustawy Prawo wodne nie ma zastosowania w niniejszej sprawie. Projektowana elektrownia wodna na działce nr [...] narusza, jego zdaniem, ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego miasta Brzeg zawartego w Uchwale Nr XVIII/142/03 Rady Miejskiej w Brzegu z dnia 19 grudnia 2003 r.