Skarga kasacyjna na uchwałę Sejmiku Województwa W. w przedmiocie wyznaczenia aglomeracji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie: Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędzia del. WSA Beata Ziomek Protokolant sekretarz sądowy Aleksandra Tokarczyk po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 czerwca 2015 r. sygn. akt II SA/Po 799/14 w sprawie ze skargi J. B. i M. B. na uchwałę Sejmiku Województwa W. z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie wyznaczenia aglomeracji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 9 czerwca 2015r. sygn. akt II SA/ Po 799/14, po rozpoznaniu sprawy ze skargi J. B. i M. B. na uchwałę Sejmiku Województwa W. z [...] stycznia 2012r. Nr [...] w przedmiocie wyznaczenia aglomeracji, oddalił skargę.

Wyrok zapadł w następującym stanie sprawy.

Uchwałą nr [...] z dnia [...] stycznia 2012 r. Sejmik Województwa W. na podstawie art. 43 ust. 2a ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. nr 239 poz. 2019 z późn. zm.) wyznaczył aglomerację K. o równoważnej liczbie mieszkańców 30.573. Jednocześnie organ administracji publicznej wskazał w § 2 ust. 1 powołanej uchwały, że aglomeracja K. obejmuje swoim zasięgiem teren gminy miejsko-wiejskiej K., gminy miejsko-wiejskiej M. oraz gminy miejskiej P., objęte systemem kanalizacji zbiorczej zakończonym oczyszczalnią ścieków w miejscowości B. Ponadto w § 2 ust. 2 cytowanej uchwały stwierdzono, że obszar aglomeracji K. wyznacza się na terenie poniższych miejscowości: (1) w gminie K. - K., B., D., K., (2) w gminie M. - D. oraz (3) część południowa miasta P. - G., P. i S.

Rozpoznając sprawę, Sąd powołał podstawę rozstrzygnięcia sprawy. Podstawę prawną stanowiły przepisy ustawy z dnia 18 lipca 2011 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. nr 239 poz. 2019 z późn. zm.). Zgodnie z art. 43 ust. 2 powołanej ustawy, aglomeracja oznacza teren, na którym zaludnienie lub działalność gospodarcza są wystarczająco skoncentrowane, aby ścieki komunalne były zbierane i przekazywane do oczyszczalni ścieków komunalnych. Jak wynika przy tym z art. 43 ust. 1 cytowanej ustawy, aglomeracje o równoważnej liczbie mieszkańców powyżej 2.000 powinny być wyposażone w systemy kanalizacji zbiorczej dla ścieków komunalnych, zakończone oczyszczalniami, zgodnie z ustaleniami krajowego programu oczyszczania ścieków. Tym samym właściciele nieruchomości znajdujących na terenie objętym aglomeracją mogą zasadnie oczekiwać, że omawiana infrastruktura techniczna zostanie zrealizowana na ich posesji.

Z tej perspektywy nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Marszałka Województwa W. wyrażonym w odpowiedzi na skargę z dnia 15 lipca 2014 r. (k. 4-6 akt sądowych). W piśmie tym stwierdzono bowiem, że J. B. i M. B. nie legitymują się interesem prawnym w zaskarżeniu powołanej uchwały z dnia [...] stycznia 2012 r. Trzeba jednak zauważyć, że według § 2 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia nr 192/06 Wojewody Wielkopolskiego z dnia 25 września 2006 r. w sprawie wyznaczenia aglomeracji K. (Dz. Urz. Woj. Wlkp. nr 161 poz. 3781), obszar aglomeracji K. obejmował pierwotnie także miejscowość S., w której znajduje się nieruchomość należąca do skarżących. Rozporządzenie to następnie zostało wyeliminowane z obrotu prawnego na mocy § 3 cytowanej uchwały z dnia 30 stycznia 2012 r. Tym samym ten ostatni akt administracyjny pozbawił skarżących ekspektatywy, jaka wynikała z powołanego rozporządzenia. Do chwili wejścia w życie wymienionej uchwały skarżący mogli bowiem oczekiwać, że należąca do nich nieruchomość zostanie objęta kanalizacją sanitarną. Obecnie jest to wykluczone, na co wskazują pisma pt. "Propozycja planu Aglomeracji K." (k. 31-37, 68-76 dokumentacji planistycznej). W opracowaniach tych zaznacza się bowiem, że w miejscowościach nie objętych aglomeracją nie przewiduje się budowy sieci kanalizacji sanitarnej. Mieszkańcy tych miejscowości będą natomiast korzystać z indywidualnych systemów gromadzenia i oczyszczania ścieków. Nie ulega zatem wątpliwości, że uchwała z dnia 30 stycznia 2012 r. dotyczy bezpośrednio interesu prawnego skarżących.

Strona 1/7