Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Włodzimierz Ryms /spr./ Sędziowie sędzia NSA Anna Łuczaj sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski Protokolant st. asystent sędziego Anna Sidorowska-Ciesielska po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wójta Gminy Stare Juchy od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 maja 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 293/14 w sprawie ze skargi Wójta Gminy Stare Juchy na postanowienie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 listopada 2013 r. nr BOII-1an-772-101-1259/13 w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 maja 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Wójta Gminy S. na postanowienie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] listopada 2013 r. w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej.
Zaskarżony wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.
Wojewoda Warmińska-Mazurski postanowieniem z dnia [...] października 2013 r. nałożył na Wójta Gminy S. karę w wysokości 500 zł za wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego z przekroczeniem terminu określonego w art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.). Wojewoda ustalił, że wniosek inwestora o wydanie decyzji wpłynął do Urzędu Gminy 10 czerwca 2011 r., zaś decyzja została wydana [...] września 2011 r. Postępowanie trwało 83 dni, ale po odliczeniu 15 dni na uzgodnienie projektu decyzji, określony w ustawie termin 65 dni został przekroczony o 1 dzień. Minister po rozpatrzeniu zażalenia Wójta utrzymał w mocy postanowienie Wojewody, ponieważ nie podzielił stanowisko Wójta, że opóźnienie powstało z przyczyn niezależnych od organu, tj. choroby i śmierci pracownika Urzędu Gminy, do którego obowiązków należało wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz konieczności przeprowadzenia konkursu w celu zatrudnienia pracownika.
Wójt Gminy S. zaskarżył postanowienie Ministra do sądu administracyjnego podnosząc, że w Urzędzie Gminy zatrudniony był jeden pracownik, który posiadał uprawnienia do opracowania projektu decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, a wobec tego choroba tego pracownika i jego śmierć oraz konieczność zatrudnienia nowego pracownika po przeprowadzeniu konkursu, były przyczyną opóźnienia niezależnego od organu w rozumieniu art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Okres opóźnienia z tej przyczyny nie powinien być wliczony do terminu, o którym mowa w art. 51 ust. 2 ustawy.
Oddalając skargę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że obowiązkiem Wójta było zapewnienie sprawnego funkcjonowania Urzędu Gminy. W sytuacji, gdy pracownik odpowiedzialny za opracowanie projektu decyzji był na długotrwałym zwolnieniu lekarskim, obowiązkiem Wójta był zapewnienie zastępstwa przez inną osobę. Zdaniem Sądu pierwszej instancji, wewnętrzne problemy organizacyjne nie mogą wpływać na realizację obowiązku wydania decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego w terminie określonym w art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a przyczyny opóźnienia, na które powołuje się Wójt, nie są przyczynami niezależnymi od organu, o których mowa w art. 51 ust. 2 c ustawy.
W skardze kasacyjnej Wójt Gminy S. podniósł zarzut naruszenia art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, art. 13 ust. 3 ustawy o pracownikach samorządowych oraz art. 151 ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej P.p.s.a. Zdaniem skarżącego, choroba pracownika i początkowo pozytywne prognozy zdrowotne nie uzasadniały ogłoszenia konkursu albo przetargu na przygotowanie decyzji. Zatrudnienie pracownika w drodze konkursu wymaga czasu z uwagi na czynności konkursowe. Okres opóźnienia z tej przyczyny powinien być odliczony od okresu trwania postępowania. Wskazując takie podstawy kasacyjne skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania.