Dnia 26 października 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie sędzia NSA Anna Łuczaj /spr./ sędzia del. WSA Mirosław Gdesz Protokolant starszy sekretarz sądowy Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 26 października 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej P. S.A. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 września 2015 r. sygn. akt IV SA/Gl 1122/14 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w K. na decyzję Śląskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 8 września 2015r., sygn. akt IV SA/Gl 1122/14, oddalił skargę P. S.A. w K. na decyzję Śląskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej.
Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w G. decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r. Nr [...], wydaną na podstawie art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2011 r. Nr 212, poz. 1263 ze zm.), stwierdził u J. P. chorobę zawodową - obustronny trwały odbiorczy ubytek słuchu typu ślimakowego lub czuciowo-nerwowego spowodowany hałasem, wymienioną w poz. 21 wykazu chorób zawodowych. Organ wskazał, iż rozstrzygnięcie to zapadło na podstawie orzeczenia nr [...] z dnia [...] czerwca 2014 r. o rozpoznaniu choroby zawodowej wystawionego przez Poradnię Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w S. oraz oceny narażenia zawodowego stwierdzającej pracę w warunkach stwarzających ryzyko powstania choroby zawodowej.
P. S.A. w K. odwołała się od powyższej decyzji.
Śląski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Katowicach decyzją z dnia [...] października 2014 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Organ odwoławczy odnosząc się do zarzutu rozpoznania choroby zawodowej po upływie 2 lat od ustania narażenia wskazał, że strona od [...] sierpnia 2013 r. przebywa na emeryturze i narażenie na hałas w środowisku pracy ustało z chwilą zakończenia pracy w K. S. z dniem [...] sierpnia 2013 r., to jest zaledwie rok przed wydaniem decyzji administracyjnej o rozpoznaniu choroby zawodowej. Zaznaczono, że J. P. zatrudniony był w warunkach narażenia na hałas i uprawniona placówka medyczna w orzeczeniu z dnia [...] czerwca 2014 r. rozpoznała zawodową etiologię schorzenia. Zaakcentowano także, że zapewniono stronie odwołującej się czynny udział w prowadzonym postępowaniu, jednakże na skierowane do niej pismo nie udzieliła odpowiedzi. Podkreślono, że w ramach przedmiotowego postępowania, w przypadku zatrudnienia u wielu pracodawców, nie określa się poziomu "zawinienia" poszczególnych zakładów pracy, w których ekspozycja zawodowa mogła spowodować wystąpienie choroby zawodowej.
Skargą P. S.A. w K. zaskarżyła powyższą decyzję, zarzucając jej naruszenie: § 8 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych, poprzez orzeczenie choroby zawodowej bez dokładnego wyjaśnienia sprawy i właściwego przeprowadzenia postępowania dowodowego; pkt 21 załącznika do ww. rozporządzenia poprzez stwierdzenie choroby zawodowej po upływie dwóch lat od zakończenia pracy w narażeniu zawodowym; przepisów postępowania, a w szczególności art. 7 i art. 77 k.p.a., gdyż nie przeprowadzono postępowania wyjaśniającego w odniesieniu do wszystkich stanowisk pracy, na których zatrudniony był J. P., a w szczególności nie wystąpiono o opinię do innej placówki, gdy orzeczenie zawiera lakoniczne stwierdzenia bez wszechstronnego wyjaśnienia wątpliwości.