Dnia 21 lipca 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Dałkowska-Szary sędzia del. WSA Teresa Zyglewska /spr./ Protokolant sekretarz sądowy Anna Dziosa-Płudowska po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Gminy Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 lipca 2015 r. sygn. akt II SA/Gl 349/15 w sprawie ze skargi W. Z. na uchwałę Rady Miejskiej w Ł. z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 6 lipca 2015 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach po rozpoznaniu skargi W. Z. na uchwałę Rady Miejskiej w Ł. z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego stwierdził wydanie z naruszeniem prawa zaskarżonej uchwały w części objętej załącznikiem nr 2 w zakresie postanowień zawartych w punkcie 4.8 ust. 3 trier 1 oraz w punkcie 9.5 ust. 2 pkt 3 lit b, a także w punkcie 9.6 w zakresie dopuszczenia eksploatacji surowców pospolitych z ograniczeniami określonymi pod lit "b" dotyczącymi powierzchni i wielkości wydobycia.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przedstawił następujący stan sprawy.
Skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Ł. z dnia [...] sierpnia 2011 r. Nr [...] w sprawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla terenu Miasta i Gminy Ł. wniósł W. Z., właściciel działek położonych w C., gmina Ł.. Wniesienie skargi było poprzedzone wezwaniem Rady Miejskiej w Ł. do usunięcia naruszenia prawa. W skardze W. Z. domagał się stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały w całości i zasądzenia kosztów postępowania. W uzasadnieniu skargi podano, że zmiany wprowadzone zaskarżoną uchwałą do Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Ł. naruszają interes prawny skarżącego poprzez ograniczenie możliwości prowadzenia działalności gospodarczej na jego działkach i wykonywania prawa własności w zakresie wydobywania złoża kopalin. Podniesiono, że Studium jako dokument programowy nie powinno zawierać postanowień zbyt szczegółowych. W szczególności zakwestionowano ustalenia odnoszące się do projektowanej kopalni piasku, którymi wprowadzono:
1. ograniczenie głębokości wyrobiska w granicy strefy ochronnej ujęcia wody T. do nieprzekraczalnej warstwy gliny i iłów, która znajduje się na głębokości 2 do 3,5 m od poziomu terenu;
2. obowiązek przeprowadzenia analizy oddziaływania kopalni na środowisko pod kątem utrzymania wysokiej jakości wód głębinowych;
3. zobowiązano właściciela terenu do przekazywania raportów (poziomów geodezyjnych) planowanego przedsięwzięcia w strefie ochrony pośredniej ujęcia wody;
4. obowiązek uzgodnienia przez właściciela z uwzględnieniem gminy drogi transportu eksploatowanego piasku.
W odpowiedzi na skargę Gmina Ł. wniosła o jej oddalenie jako bezzasadnej. W uzasadnieniu zauważono, że skarżący nie jest legitymowany do wniesienia skargi na przedmiotową uchwałę w całości, bowiem nie dysponuje żadnym tytułem prawnym do kwestionowania uchwały w zakresie nie dotyczącym jego nieruchomości.
Wyrokiem z 23 lipca 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 243/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w pkt 1 wyroku stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w części dotyczącej sołectwa C., a w pkt 2 wyroku oddalił skargę w pozostałej części. Odnosząc się do zarzutów skargi Sąd podzielił stanowisko skarżącego, że wskazane postanowienia uchwały godzą w sposób bezpośredni w jego interes prawny, jako właściciela znajdującej się w obszarze objętym zmianą studium nieruchomości gruntowej.