Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Robert Sawuła Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak Sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak (spr.) Protokolant starszy inspektor sądowy Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej K. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2012 r. sygn. akt IV SA/Wa 1099/12 w sprawie ze skargi K. B. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 29 października 2012 r. (IV SA/Wa 1099/12), po rozpoznaniu skargi K. B. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, z dnia [...] stycznia 2012 r., nr [...], w przedmiocie odmowy uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy, oddalił skargę. U podstaw rozstrzygnięcia Sądu I instancji legły następujące ustalenia.
Zaskarżonym postanowieniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z [...] stycznia 2012 r. nr. [...], na podstawie art. 7 pkt. 1, art. 89 pkt 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami - dalej ustawa o ochronie zabytków (D.U.2003, Nr. 162, poz. 1568 ze zm), art. 60 w zw. z art. 53 ust. 4 pkt. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - dalej ustawa o p.i.z.p. (D.U.Nr. 80., poz. 717 ze zm.) oraz art. 17 pkt. 2, 138 § 1 pkt. 1 w zw. z art. 144 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej k.p.a.) utrzymano w mocy postanowienie Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z [...] września 2011 r., nr [...], odmawiające K. B. (dalej skarżący) uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie pawilonu usługowo-handlowego, przewidzianego do realizacji na działce ewidencyjnej nr [...] i części działki nr [...] przy ulicy [...] w [...]. Powyższe rozstrzygnięcie było wynikiem następujących ustaleń.
Pismem z 29 lipca 2011 r. Burmistrz Miasta [...] zwrócił się do Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z wnioskiem o uzgodnienie projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie pawilonu usługowo-handlowego na działce o nr. ew. [...], przy ulicy [...] w [...]. Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków postanowieniem z [...] sierpnia 2011 r. odmówił uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy wskazując na niejednoznaczne określenie zakresu i terenu inwestycji. Uwzględniając powyższe Burmistrz [...] wprowadził korektę w projekcie decyzji o warunkach zabudowy wskazując lokalizację obiektu na działce o nr. ew. [...] oraz ułamkowej części działki [...] a następnie pismem z 19 sierpnia 2011 r. przesłał ponownie projekt do Lubuskiego Konserwatora Zabytków z wnioskiem o uzgodnienie poprawionego projektu decyzji.
Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków postanowieniem z [...] września 2011 r. odmówił uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy. Wskazał, że teren inwestycji leży w granicach zespołu urbanistyczno-krajobrazowego miasta [...]. Miasto [...] zostało wpisane do rejestru zabytków na mocy orzeczenia Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Zielonej Górze z [...] lipca 1958 r. Główną przyczyną odmowy było jednak to, że Burmistrz [...] nie przesłał części tekstowej oraz graficznej analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania dla przedmiotowej inwestycji, która zgodnie z § 9 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (D.U. z 2003 r. Nr 164, poz. 1588), co uniemożliwiło Konserwatorowi Zabytków odniesienie się do pełnego projektu tej decyzji oraz rozważenia wszystkich okoliczności sprawy. Poza tym projekt decyzji zawierał wewnętrzną sprzeczność pomiędzy wskazanym w tytule zamierzeniem inwestycyjnym a tym opisanym w treści decyzji. Oceniając wpływ projektowanej inwestycji na wartości zabytkowe miasta organ wskazał, że historycznie teren przewidziany pod inwestycję pełnił funkcje związane z systemem umocnień miasta i zamku a przekazy ikonograficzne wskazują, że w sąsiedztwie zamku istniała pojedyncza zabudowa natomiast pozostała część gruntu stanowiła teren niezabudowany. Tym samym inwestycja stanowi niedopuszczalną ingerencję w krajobraz kulturowy tego miejsca. Także Główna Komisja Konserwatorska uchwałą nr 3 z 7 kwietnia 2009 r. wyraziła negatywne stanowisko co do lokalizacji tej inwestycji.