Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej
Sentencja

Dnia 23 września 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Włodzimierz Ryms /spr./ sędzia NSA Andrzej Gliniecki sędzia del. WSA Małgorzata Jarecka Protokolant sekretarz sądowy Agnieszka Chustecka po rozpoznaniu w dniu 23 września 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Burmistrza Miasta Pieniężna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 lipca 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 999/14 w sprawie ze skargi Burmistrza Miasta Pieniężna na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 18 lutego 2014 r. nr DOII-IV-mz/BOII-1mz-772-55-142/13/14 w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej oddala skargę kasacyjną

Inne orzeczenia o symbolu:
6152 Lokalizacja innej inwestycji celu publicznego
Inne orzeczenia z hasłem:
Planowanie przestrzenne
Zagospodarowanie przestrzenne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury
Uzasadnienie strona 1/3

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 29 lipca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Burmistrza Miasta Pieniężna na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 18 lutego 2014 r. w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej.

Zaskarżony wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

Decyzją z dnia 31 stycznia 2013 r. Burmistrz Pieniężna ustalił lokalizację inwestycji celu publicznego polegającej na budowie sieci kablowej.

Postanowieniem z dnia 21 maja 2013 r. Wojewoda Warmińsko- Mazurski nałożył na Burmistrza Pieniężna karę pieniężną w wysokości 12 000 zł za wydanie decyzji z dnia 31 stycznia 2013 r. z naruszeniem terminu określonego w art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze. zm.). Postanowieniem z dnia 18 lutego 2014 r. Minister Infrastruktury i Rozwoju, po rozpatrzeniu zażalenia Burmistrza, utrzymał w mocy postanowienie Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 21 maja 2013 r. W uzasadnieniu organ wskazał, że 65-dniowy termin na wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego rozpoczął bieg w dniu 19 października 2012 r., w dniu następnym po dniu, w którym do Urzędu Miast wpłynął wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego. Postępowanie zostało zakończone w dniu 31 stycznia 2013 r. (data wydania decyzji), a zatem toczyło się przez 105 dni. Po odliczeniu terminu przewidzianego przepisami prawa na uzgodnienie projektu decyzji (16 dni), organ II instancji stwierdził, że określony w art. 52 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym 65-dniowy termin na wydanie decyzji w przedmiotowej sprawie został przekroczony o 24 dni.

Na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 18 lutego 2014 r. Burmistrz wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zarzucając naruszenie: art. 107 § 1 i 3, art. 140, 144 i 261 § 1 i 4 K.p.a. oraz art. 51 ust. 2 i 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Oddalając skargę, Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że Burmistrz przekroczył ustawowy 65-dniowy termin na wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego o 40 dni, przy czym 16 dni z tego okresu podlega odliczeniu na podstawie art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a pozostałe 24 dni stanowią opóźnienie uzasadniające wymierzenie kary pieniężnej. W ocenie Sądu pierwszej instancji, słusznie Minister uznał, że w dniu 28 listopada 2012 r. wstrzymaniu uległ bieg 65-dniowego terminu na wydanie decyzji lokalizacyjnej w związku z wystąpieniem do Zarządu Dróg Powiatowych w Braniewie o uzgodnienie projektu decyzji. Projekt ten wpłynął do organu uzgadniającego w dniu 29 listopada 2012 r., a zatem organ powinien wydać postanowienie w przedmiocie uzgodnienia w terminie dwóch tygodni, tj. do dnia 13 grudnia 2012 r., w przeciwnym razie uzgodnienie uważa się za dokonane. Ten okres 16 dni podlega odliczeniu na mocy art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Inne terminy, w tym wskazane przez Burmistrza (czas na doręczenie postanowienia uzgadniającego, oczekiwanie na wniesienie opłaty skarbowej, nieodebranie przez urbanistę przesyłki w celu opracowania projektu decyzji o ustaleniu lokalizacji, a także obowiązek wynikający z art. 10 K.p.a.), nie zaliczają się do okresów usprawiedliwiających opóźnienie w wydaniu decyzji lokalizacyjnej w rozumieniu art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie podzielił stanowiska skarżącego, że termin do wydania decyzji lokalizacyjnej rozpoczął bieg po wniesieniu przez wnioskodawcę opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. O skuteczności pełnomocnictwa nie decyduje uiszczenie opłaty skarbowej.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6152 Lokalizacja innej inwestycji celu publicznego
Inne orzeczenia z hasłem:
Planowanie przestrzenne
Zagospodarowanie przestrzenne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury