Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2018 r. sygn. akt IV SA/Wa 1760/17 w sprawie ze skargi G. Z. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 13 maja 2017 r. nr ... w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pieniężnego oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 lutego 2018 r. sygn. akt IV SA/Wa 1760/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi G. Z. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 13 maja 2017 r. nr ... w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pieniężnego, uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Wojewody M. z dnia 3 kwietnia 2017 r. nr ... oraz zasądził na rzecz strony zwrot kosztów postępowania sądowego.
W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd wskazał, że decyzją z 13 maja 2017 r. Nr ... Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji działając na podstawie art. 127 § 1 i 2 oraz art. 138 § 1 pkt 1 kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 8a i 8b ust. 4 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r. poz. 1187 ze zm.) oraz z art. 3 ustawy z dnia 15 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o Karcie Polaka oraz - ustawy o cudzoziemcach (Dz.U. z 2016 r. poz. 2066), po rozpatrzeniu odwołania Pani G. Z., utrzymał w mocy decyzję Wojewody M. z dnia 3 kwietnia 2017 r. nr ... w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pieniężnego w związku ze złożeniem wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt stały z powołaniem się na posiadanie Karty Polaka, złożonego przez odwołującą.
Analizując zaistniałą sytuację Sąd wskazał, że podstawę rozstrzygnięcia w sprawie stanowiły art. 8a ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka, gdzie w ust. 1 wskazane zostały warunki, jakim winien odpowiadać wnioskodawca, aby ubiegać się o świadczenie pieniężne przeznaczone na częściowe pokrycie kosztów zagospodarowania i bieżącego utrzymania w Rzeczypospolitej Polskiej, a mianowicie wnioskodawca winien złożyć wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt stały z powołaniem się na okoliczność, o której mowa w art. 195 ust. 1 pkt 9 ustawy o cudzoziemcach, czyli, że jest posiadaczem Karty Polaka, oraz art. 3 ustawy z dnia 15 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o Karcie Polaka oraz ustawy o cudzoziemcach, zgodnie z którym uzyskanie świadczenia pieniężnego dla posiadacza Karty Polaka uzależnione zostało od złożenia wniosku o zezwolenie na pobyt stały po dniu 1 stycznia 2017 r.: "świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 8a ustawy zmienianej w art. 1, nie przysługuje osobie, która złożyła wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt stały przed dniem 1 stycznia 2017 r." Mając na uwadze powołane powyżej regulacje prawne orzekające w sprawie organy uznały, że skarżąca nie czyni zadość przesłance ustawowej, zawartej w art. 3 ustawy o zmianie ustawy o Karcie Polaka (...), gdyż pierwszy wniosek o zezwolenie na pobyt stały został złożony przez Nią w dniu 14 września 2016 r., a więc przed dniem 1 stycznia 2017 r. Przy czym uznały one również, że okoliczność umorzenia na wniosek skarżącej postępowania zainicjowanego wnioskiem z dnia 14 września 2016 r. i ponownie złożenie wniosku o zezwolenie na pobyt stały po dniu 1 stycznia 2017 r., tj. dnia 2 stycznia 2017 r., aby stać się uprawnionym do uzyskania świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 8a ustawy o Karcie Polaka, nie może być potraktowane jako okoliczność działająca na korzyść wnioskodawczyni.